نقد و بررسی بازی Indika

این روزها زیاد می‌شنویم که Indika مشابه رمان‌های روسی یا آثار داستایفسکی است. همینجا باید گفت که چنین ادعایی اشتباه است و این بازی هیچ شباهتی به این آثار ندارد. حتی موضوع آن نیز از آثار نام برده، متمایز و متفاوت است و ارتباطی به آن‌ها ندارد. پس طرفداران رمان‌های داستایفسکی چندان خوشحال نباشند!

Indika سعی می‌کند دلواپسی‌ها و نشخوارهای فکری یک راهبه به نام ایندیکا را به تصویر بکشد که در میان دو راهی ایمان و بی‌ایمانی، قدم می‌زند. استودیوی Odd Meter گاهی اوقات در طرح موضوع بازی خود، جسورانه و متفاوت عمل می‌کند و حتی می‌توان گفت به عنوان یک بازی، با استفاده از مکانیزم‌های گیم‌پلی، موفق ظاهر می‌شود. اما آنچه به واقع این بازی را تبدیل به یک تجربه خام و سطحی می‌کند، به ادا و اطوار آن برمی‌گردد؛ طوری که حس می‌کنید یک سری چیزها به زور در بازی گنجانده شده‌اند تا صرفا حس خاص بودن را القاء کنند. همین موضوع خودش را در داستان و شخصیت‌پردازی‌ها نیز نشان می‌دهد؛ جایی که بازی به پایان رسیده و تقریبا هیچ صحنه ماندگاری در ذهنمان نمانده. ایندیکا شبیه عطر تندی می‌ماند که بعد از سه ساعت، بویش می‌رود و در همان سه ساعت هم چندان به دل نمی‌نشیند.

برای به تصویر کشیدن شک و ایمان در ایندیکا و جدالی که او درون خود دارد، از تمهیدات بعضا جالبی استفاده شده که می‌توانند در لحظه، توجه ما را به خود جلب کنند. به عنوان مثال، یکی از مکانیزم‌های گیم‌پلی، بر شک و ایمان ایندیکا بنا شده، به نحوی که ایندیکا در دو حالت مکانی قرار می‌گیرد: حالتی شبیه به جهنم؛ مکانی که تخریب شده و راوی داستان با صدای بسیار جالبی که دارد، مدام به ذهن ایندیکا افکار شیطانی القاء می‌کند. حالت دیگری از همان مکان وجود دارد که همه چیز در آن عادی است و ایندیکا با دعا کردن می‌تواند افکار شیطانی‌اش را فرو بنشاند و به این حالت برود. حالا شما باید با استفاده از دعا کردن و گاهی شک کردن، میان این دو حالت از یک مکان مشابه قرار بگیرید و معمای مربوط به آن را حل کنید. این مکانیزم بسیار خلاقانه و جالب توجه است؛ اما متاسفانه دکوراتیو باقی می‌ماند و نمی‌تواند آنطور که باید و شاید، برای روایت داستان کمک‌کننده باشد. آنچه من توقع داشتم این بود که ایندیکا بنا به اقتضای داستان، در موقعیت سخت و پرتنشی قرار بگیرد و سپس این نشخوارها و شک‌ها، جهان پیرامون او را بهم بریزند و در این موقعیت، شخصیت‌های دیگر نیز حضور داشته باشند، به نحوی که ایندیکا خود را در دو راهی بسیار پیچیده و سختی ببیند که هر تصمیم او ممکن است به یک شخصیت صدمه برساند. در واقع، آنچه که Indika را تبدیل به تجربه‌ای سطحی می‌کند، همین نبود انتخاب‌های کافی اخلاقی است؛ جایی که ایندیکا در دو راهی شک و ایمان، باید تصمیم بگیرد که خیر باشد یا شر.

یک مشکل مهم بازی، همان طور که بالاتر گفتم، به ادا و اطوار آن برمی‌گردد. یکی از آن‌ها، قسمت‌های دو بعدی بازی است که به سبک عناوین Pre-Rendered Graphics ساخته شده و انصافا باید گفت این قسمت‌ها بسیار زیبا هستند. اما به هیچ عنوان درک نمی‌کنم که چرا در بازی وجود دارند. منطق آن‌ها از کجا می‌آید؟ متوجه نمی‌شوم. شاید برای ادای دین به بازی‌های ویدیویی در بازی قرار داده شده‌اند. اما حضورشان در بازی، جدای از زیبایی بصری و جنبه نوستالژیک آن‌ها، هیچ منطقی ندارد و از طرفی، به روایت داستان و لحن آن صدمه می‌زند.

در مورد سبک بصری بازی باید گفت که از دور، با بازی زیبایی مواجه هستیم. فضاهای بازی دیدنی‌ هستند اما وقتی کمی به جزئیات بازی دقت می‌کنیم، ذوقمان کور می‌شود و با بازی زشتی مواجه می‌شویم. در واقع این زشتی و کم‌کاری در جزئیات، به شکلی ناخودآگاه به زشتی درون بازی نیز باز می‌گردد؛ به پوچی بی‌اندازه آن که با ادا و اطوار مختلف می‌خواهد بر این تهی بودنش سرپوش بگذارد و بگوید ببینید، من زیبا و عمیقم! اما کافی است کمی در معنای آن و در داستان بی‌سر و ته آن ریز شویم تا ببینیم تا چه اندازه با بازی پوچی در طرفیم.

جدای از جلوه‌های بصری، باید گفت که از نظر صداپیشگی، بازی سنگ تمام گذاشته و به خصوص صداپیشگی راوی بازی بسیار خوب از آب در آمده است.

این بازی روی PC تجربه و بررسی شده است