آلن دلون یکی از سرشناسترین بازیگران سینمای فرانسه به شمار میرود که شهرتی بینالمللی نیز دارد.
آلن فابین موریس مارسل دلون در تاریخ ۸ نوامبر سال ۱۹۳۵ میلادی در خانهای محقر در «سو» در بخش سن فرانسه که حومهای ثروتمند در شهر پاریس است، به دنیا آمد. پدر او فرانسوا نام داشت که مسئول پروژکتور بود و بعداً مسئول سینما شد و مادر وی نیز ادیث ماری سوزان آرنولد نام داشت که دستیاری شاغل در داروخانه بوده است.
وقتی که آلن دلون فقط چهار سال سن داشت، والدینش طلاق گرفتند و هر کدام از آنها نیز دوباره ازدواج کردند و به همین خاطر نیز آلن دلون دو برادر ناتنی و یک خواهر خوانده از طرف پدرش و دو خواهر و دو برادر ناتنی از سمت مادرش دارد. در ادامه نیز آلن دلون به خانوادهای دیگر سپرده شد و همین نیز در کودکی برای او دردی را ایجاد کرد که هرگز التیام پیدا نکرد. پدر این خانواده تازه وی نگهبان زندان در فرسنس بود و آلن دلون نیز در همان نزدیکی زندان زندگی میکرد. دلون در آن زمان علاقهمند به مسابقات دوچرخهسواری شد و امیدوار بود که بتواند یک دوچرخهسوار حرفهای شود.
پس از اینکه این والدین وی درگذشتند، او بار دیگر به خانواده اصلیاش بازگشت و پدر و مادر وی سرپرستی مشترک او را برعهده داشتند. او در این زمان جوانی بیشتر اوقات خودش را با یکی از بهترین دوستانش به نام جرارد سالومه سپری کرد. او به هنگام حضور در مدرسه شبانهروزی کاتولیکی، به موسیقی علاقه پیدا کرد.
اخراجهای متعدد از مدرسه
با این حال، عدم توجه والدینش به او سبب شد تا آلن دلون رفتاری سرکشانه داشته باشد و در کلاسهایش بدرفتاری کند و همین نیز باعث اخراجش از مدرسه شد و پس از فرستاده شدن به مدرسهای دیگر نیز به خاطر همین شیطنتهایش دوباره اخراج شد. تا سن ۱۳ سالگی، او از چندین مدرسه دیگر نیز اخراج شد تا اینکه به مؤسسه سنت نیکولا دیگنی رفت و در آنجا، این فرصت را پیدا کرد تا در فیلم کوتاه و صامتی ۲۲ ثانیهای به نام Le Rapt نقش فردی رذل را بازی کند؛ کارگردانی این فیلم را اولیویه بورگینیون در دست داشت که دوست پدر آلن دلون بود.
آلن دلون در ادامه به همراه دوستش سعی کرد تا از فرانسه بگریزد و به شیکاگو برود اما در انجام این کار موفق نبود و دستگیر شد. این دستگیری نیز باعث شد تا او بار دیگر از مدرسه اخراج شود و همین نیز پایان تحصیلات آلن دلون را رقم زد. در سه سال بعد، آلن دلون با مادرش و شوهر جدیدش زندگی میکرد و در غذاخوری شوهر مادرش مشغول به کار شد اما شهرت بسیار بدی در آن محله داشت و همیشه دعوا درست میکرد و مدتی نیز عضو یک گروه خلافکار بود.
خدمت در ارتش و جنگ
با این حال، آلن دلون در سن ۱۷ سالگی به ارتش فراخوانده شد و در نیروی دریایی مشغول شد. او از سال ۱۹۵۲ تا ۱۹۵۳ مشغول به خدمت بود اما به هنگام سرقت تجهیزات دستیگر شد و به جای اخراج، تصمیم گرفت تا خدمتش را از سه سال به پنج سال افزایش بدهد. او در سال ۱۹۵۴ میلادی در نبرد Dien Bien Phu مبارزه کرد.
در روزهای پایانی جنگ اندونزی، آلن دلون به خاطر سرقت یک جیپ متهم شد و از نیروی دریایی اخراج شد و جشن تولد بیست سالگی خودش را در بازداشتگاه سپری کرد. با این حال، او در این مدت، نظم ارتش، حس افتخار و پرچم فرانسه را درک کرد. آلن دلون علاقه زیادی به سلاح پیدا کرد و شیفته هنرنمایی جین گابین در فیلم Touche pas au grisbi شد.
آلن دلون پس از پایان خدمتش در نیروی دریایی در سال ۱۹۵۶ میلادی به فرانسه برگشت و به خاطر ناراحتی از دست پدر و مادرش، با آنها ارتباط برقرار نکرد ولی نمیدانست برای امرار معاش چه کار باید بکند. در سال ۱۹۶۱ میلادی، برادر کوچکترش به نام جین اولین نفری در خانواده آنها بود که با او ارتباط برقرار کرد، آن هم پس از اینکه پوستر فیلم Rocco and His Brothers را دید.
اوایل حرفه بازیگری
آلن دلون در منطقه شلوغ شن ژرمن د پره، در کلابی با یک بازیگر به نام بریژیت اوبر آشنا شد، کسی که به تازگی در فیلم To Catch a Thief ساخته آلفرد هیچکاک بازی کرده بود. آنها با هم زندگی کردند و همین نیز سبب شد تا آلن دلون از دنیای جرم و جنایت فاصله بگیرد و پا در عرصه بازیگری بگذارد. در طول جشنواره فیلم کن در سال ۱۹۵۷ میلادی، آلن دلون با ژان کلود بریالی دوست شد و در آنجا با صنعت سینما ارتباط برقرار کرد. در ادامه او توسط استعدادیابی به نام هنری ویلسون شناسایی شد و بدین ترتیب، بدون هیچ آموزش خاصی وارد دنیای بازیگری شد.
کارگردان دیوید او سلزنیک به آلن دلون پیشنهاد داد که در صورت یادگیری انگلیسی، قراردادی هفت ساله با او در آمریکا امضا میکند. آلن دلون نیز مشغول یادگیری انگلیسی شد اما بازیگر زنی به نام میشل کوردو که بعداً با آلن دلون رابطه داشت، شوهرش یعنی کارگردان ایو آلگرت را راضی کرد تا در فیلم Quand la femme s’en mêle از آلن دلون بازی بگیرد.
در ادامه، آلن دلون در فیلم کمدی Sois belle et tais-toi ساخته مارک آلگرت، برادر ایو آلگرت بازی کرد و در این فیلم با بازیگرانی همچون هنری ویدال و ژان پل بلموندو همکاری کرد. در سال ۱۹۵۸ میلادی، آلن دلون به بازیگر جوان برجستهای تبدیل شد و توسط رومی اشنایدر برای بازی در مقابل وی در فیلم Christine ساخته پیر گاسپارد هویت انتخاب شد. آنها با وجود اینکه در ابتدا رابطه خوبی نداشتند اما بعداً با یکدیگر نامزد کردند. آلن دلون سپس در فیلم Weak Women ساخته میشل بویزروند توانست اولین موفقیت خودش را کسب کند.
درخشش در فرانسه و شهرت بینالمللی
آلن دلون در سال ۱۹۵۹ میلادی نقش اصلی فیلم کمدی Women Are Weak را بازی کرد که اثری بسیار موفق در فرانسه بود و اولین فیلم آلن دلون بود که در آمریکا دیده شد. دو فیلم بعدی وی یعنی فیلم Plein Soleil محصول سال ۱۹۶۰ میلادی و فیلم Rocco and His Brothers محصول همان سال توانستند شهرت این بازیگر در سطح جهانی را تضمین کنند.
آلن دلون سپس در سال ۱۹۶۱ میلادی در نمایشنامه Tis Pity She’s a Whore ساخته جان فورد در کنار رومی اشنایدر بازی کرد، نمایشنامهای که بسیار موفق بود و در همان سال نیز در فیلم کمدی و ایتالیایی The Joy of Living در کنار رنه کلمنت نقشآفرینی کرد. این فیلم کمی موفق بود اما فیلم دیگر وی در همان سال یعنی فیلم Famous Love Affairs عملکرد بسیار بهتری داشت. آلن دلون در سال ۱۹۶۲ میلادی در فیلم L’Eclisse و در سال ۱۹۶۳ در فیلم The Devil and the Ten Commandments هنرنمایی کرد.
همکاری با کمپانی MGM
در سال ۱۹۶۳ میلادی، آلن دلون برای اینکه در کنار جین گابین در فیلم Any Number Can Win بازی کند، به جای پرداخت دستمزد، حق پخش فیلم در کشورهای خاص را درخواست کرد و از آنجا که این کار قبلاً انجام نشده بود، این رویکرد بهعنوان «روش دلون» شهرت دارد. این حرکت آلن دلون جواب داد و او توانست درآمد بسیار بیشتری کسب کند. همین نیز سبب شد تا او به سراغ تهیهکنندگی برود.
در دهه شصت میلادی، آلن دلون یکی از محبوبترین ستارههای سینمای فرانسه شده بود و در سال ۱۹۶۴ در فیلم موفق دیگری به نام The Black Tulip بازی کرد. او در همان سال در فیلم دیگری به نام Les Félins بار دیگر با جین فوندا و رنه کلمنت همکاری کرد اما این فیلم اثری موفق نبود. در همین زمان او کمپانی تولید فیلم Delbeau Production را با ژرژ بومه راهاندازی کرد و فیلم The Unvanquished را ساختند اما این فیلم نتوانست مورد توجه بینندگان قرار بگیرد.
رفتن به هالیوود
آلن دلون در سال ۱۹۶۵ میلادی در فیلم The Yellow Rolls-Royce بازی کرد، فیلمی که به محبوبیت دست پیدا کرد. این بازیگر اولین نقش اصلی خودش در هالیوود را در فیلم Once a Thief بازی کرد و در مقابل ان مارگرت نقشآفرینی کرده بود ولی این فیلم موفقیتآمیز نبود.
پس از اتمام همکاری با کمپانی MGM، او به سراغ همکاری با کمپانی Columbia رفت و در سال ۱۹۶۶ میلادی در فیلم Lost Command بازی کرد. کمپانی یونیورسال نیز سپس از آلن دلون در فیلم Texas Across the River استفاده کرد. آلن دلون ستاره برجستهای در فرانسه بود و یکی از بزرگترین ستارههای خارجی در ژاپن محسوب میشد ولی نتوانست در بازار آمریکا موفق باشد.
بازگشت به سینمای فرانسه
پس از حضور در یک فیلم بریتانیایی و چهار فیلم هالیوودی، آلن دلون به فرانسه بازگشت تا فیلم The Last Adventure را بسازد. این اثر سینمایی یکی از محبوبترین فیلمهای آلن دلون در دهه شصت میلادی به شمار میرفت اما در آمریکای شمالی محبوبیتی نداشت. در ادامه نیز این بازیگر در فیلم Le Samouraï حضور پیدا کرد که به یک اثر کلاسیک و برجسته تبدیل شد. او در سال ۱۹۶۸ میلادی نیز در فیلم سینمایی Diabolically Yours هنرنمایی کرد.
آلن دلون در همان سال در فیلم پر ستاره و برجسته Spirits of the Dead هنرنمایی کرد که توسط لوئیس میل کارگردانی شده بود و این در حالی بود که در همان سال ۱۹۶۸ میلادی در فیلم The Girl on a Motorcycle به کارگردانی جک کاردیف هنرنمایی کرد، فیلمی که در بریتانیا توانست به موفقیت قابل توجهی دست پیدا کند. آلن دلون در فیلم Farewell Friend با چارلز برانسون همکاری کرد، فیلمی که باعث شد تا چارلز برانسون به بازیگری برجسته در اروپا تبدیل شود.
در فیلم La Piscine محصول سال ۱۹۶۹ میلادی، آلن دلون بار دیگر در کنار رومی اشنایدر بازی کرد، آن هم با وجود اینکه آنها چندین سال قبل از یکدیگر جدا شده بودند. در زمان فیلمبرداری این اثر سینمایی، بادیگارد آلن دلون یعنی استوان مارکوویچ در زبالهدانی در نزدیکی پاریس مرده پیدا شد و تحقیقات قتل شروع شد. تحقیقات پلیس به پارتیهای گروهی با حضور سلبریتیهایی از جمله آلن دلون و همچنین اعضای دولت از جمله رئیس جمهور آینده فرانسه اشاره داشت. دوست آلن دلون که رئیس مافیا یعنی فرانسوا مارکانتونی بوده، یکی از متهمان این پرونده قتل بوده است.
آلن دلون همچنین در فیلمهای گنگستری مختلفی بازی کرده که شامل فیلم Jeff محصول سال ۱۹۶۹ و فیلم The Sicilian Clan محصول سال ۱۹۶۹ میشود. در سال ۱۹۷۰ میلادی، آلن دلون در فیلم Borsalino در مقابل ژان پل بلموندو هنرنمایی کرد. اما هیچ کدام از این آثار در آمریکا موفق نبودند. فیلم The Red Circle، فیلم عاشقانه The Love Mates محصول سال ۱۹۷۱ و همچنین فیلم کمدی Easy, Down There محصول سال ۱۹۷۱ میلادی نیز نتوانستند آن طور که باید به اثری موفق تبدیل شوند.
حضور در فیلمهای بینالمللی بیشتر
در ابتدای دهه هفتاد میلادی، آلن دلون بار دیگر به سراغ بازار فیلمهای انگلیسی زبان رفت و فیلم The Assassination of Trotsky را در سال ۱۹۷۲ ساخت اما این اثر مورد استقبال بینندگان قرار نگرفت اما فیلم Red Sun محصول سال ۱۹۷۲ عملکرد خوبی داشت. او در همان سال در فرانسه نیز فیلم The Widow Couderc را ساخته بود. از جمله دیگر فیلمهای او در سالهای ابتدایی دهه هفتاد میتوان به فیلم Un flic محصول سال ۱۹۷۲، فیلم Indian Summer محصول سال ۱۹۷۲، فیلم Traitement de choc محصول سال ۱۹۷۳ و فیلم Tony Arzenta محصول سال ۱۹۷۳ اشاره کرد.
در همان سال ۱۹۷۳ میلادی، آلن دلون همراه با دالیدا آهنگی به نام Paroles, paroles را ساخت که به یکی از شناخته شدهترین آهنگهای فرانسوی تبدیل شد. این بازیگر در همان سال سعی کرد تا با فیلم Scorpio بار دیگر در هالیوود به موفقیت برسد اما این اتفاق رخ نداد و او در ادامه به سراغ ساخت فیلم The Burned Barns و فیلم Creezy در سال ۱۹۷۴ میلادی رفت. او در همان سال نیز دو فیلم Two Men in Town و فیلم Borsalino & Co. را تولید کرد.
یکی دیگر از فیلمهای گنگستری آلن دلون نیز فیلم Icy Breasts بود که در سال ۱۹۷۴ میلادی به روی پرده سینماها آمد. آلن دلون در سال ۱۹۷۵ و ۱۹۷۶ نیز فیلمهای مهیج و جناییای همچون فیلم The Gypsy، فیلم Flic Story، فیلم Boomerang و فیلم Armaguedon را ساخت. آلن دلون علاوه بر حرفه بازیگری و تهیهکنندگی، در زمینه تجارت هلیکوپتر، مبلمان سازی، مبارزات بوکس جایزهدار و اسبهای مسابقهای نیز فعالیت داشت و همچنان دوست داشت تا در هالیوود یک ستاره شود.
در سال ۱۹۷۹ میلادی، آلن دلون بار دیگر با فیلم سینمایی The Concorde … Airport ’۷۹ سعی کرد تا در هالیوود برجسته شود اما این فیلم چندان موفقیتآمیز نبود. همین نیز سبب شد تا او در آن سال و سال بعدش فیلم فرانسوی The Medic و Three Men to Kill را بسازد.
اواخر حرفه بازیگری
در فیلم Teheran 43 محصول سال ۱۹۸۱ میلادی آلن دلون در کنار بازیگران روسی هنرنمایی کرد و بار دیگر در سال ۱۹۸۱ فیلم جنایی For a Cop’s Hide را ساخت و در دو سال بعدی نیز فیلم Le choc و فیلم Le Battant را به روی پرده سینماها آورد. او به خاطر بازی در فیلم Notre histoire محصول سال ۱۹۸۴ نامزد دریافت جایزه برتراند شد و در همان سال نیز در فیلم اقتباسی از رمان Swann in Love هنرنمایی کرد.
فیلم Parole de flic، فیلم The Passage, Let Sleeping Cops Lie و فیلم Dancing Machine سه فیلم آلن دلون در اواخر دهه هشتاد بودند که به ترتیب در سال ۱۹۸۶، ۱۹۸۸ و ۱۹۹۰ اکران شدند. یکی از فیلمهای قابل توجه وی در آن سالها نیز فیلم Nouvelle Vague بود که در آن او نقش یک دوقلو را بازی کرد. آخرین نقشآفرینی برجسته آلن دلون نیز در فیلم سینمایی Une chance sur deux محصول سال ۱۹۹۸ میلادی بود که نتوانست در گیشه موفق باشد. پس از آن نیز آلن دلون مدتی از بازیگری کنارهگیری کرد.
او در سال ۲۰۰۱ سریال درام Fabio Montale را ساخت که اثری موفق بود و همین نیز باعث شد تا این بازیگر سعی کند تا در سریال درام و پلیسی Frank Riva این موفقیت را تکرار کند اما این سریال جدید با اینکه عملکرد خوبی داشت اما همانند سریال قبلی نبود. در سال ۲۰۰۸ میلادی، او در فیلم موفق Asterix aux jeux Olympiques حضوری داشت. در این زمان، این بازیگر بیشتر در نمایشنامهها یا فیلمهای تلویزیونی هنرنمایی میکرد.
در جشنواره فیلم کن سال ۲۰۱۹ میلادی، آلن دلون به خاطر حرفه طولانی خودش در دنیای بازیگری و سینما جایزه نخل طلا افتخاری را دریافت کرد. البته اظهاراتی که او در رابطه با رفتارش با زنان در طول زندگی حرفهای و شخصیاش داشت، بحثهای بسیار زیادی را پیرامون دریافت این جایزه توسط او ایجاد کرد.
آلن دلون در ماه ژوئن سال ۲۰۱۹ دچار سکته شد و در بیمارستان بستری شد. او در سپتامبر سال ۲۰۲۲ میلادی درمان آزمایشی برای یک لنفوم با پیشرفت آهسته را شروع کرده بود ولی در تابستان سال ۲۰۲۳ فرزندان آلن دلون تصمیم گرفتن تا این درمان را متوقف کنند چراکه این کار او را ضعیف میکرد. در ژانویه سال ۲۰۲۴ میلادی نیز اعلام شد که سلامت آلن دلون در وضعیت خوبی قرار ندارد و سرانجام این بازیگر در تاریخ ۱۸ اوت سال ۲۰۲۴ میلادی در خانهاش در دوشی فرانسه درگذشت. روحش شاد و یادش گرامی.
منبع: گیمفا