در سال ۱۹۹۰، فضاپیمای «وویجر ۱» از فاصله چهار میلیارد مایلی خورشید، به عقب نگاه کرد تا اولین پرتره خانوادگی منظومه شمسی را بسازد!
پرتره کامل یک موزاییک ۶۰ فریمی است که از یک نقطه دید ۳۲ درجه بالاتر از صفحه دایره البروج ساخته شده است.
در تصویر روز ناسا چه می‌بینیم؟
در این تصویر، قاب‌های دوربین با زاویه دید عریض وویجر از درون منظومه شمسی در سمت چپ عبور می‌کنند و به غول یخی نپتون، بیرونی‌ترین سیاره منظومه شمسی، در سمت راست منتهی می‌شوند.
موقعیت‌های زهره، زمین، مشتری، زحل، اورانوس و نپتون با حروف مشخص شده‌اند، درحالی‌که خورشید نقطه روشن نزدیک مرکز دایره‌های چارچوب است. قاب‌های درونی برای هر یک از سیارات از دوربین میدان باریک وویجر است.
در این پرتره خانوادگی، عطارد بسیار نزدیک به خورشید است. اما متأسفانه مریخ توسط نور خورشید پراکنده در سیستم نوری دوربین پنهان شده است و دیده نمی‌شوند. موقعیت پلوتو در آن زمان، از نپتون به خورشید نزدیک‌تر بود، به همین دلیل کم‌نور و پوشیده نیست.
در سال ۲۰۲۴ وویجر ۱، دورترین فضاپیمای ناسا، حدود ۱۵ میلیارد مایل از ما فاصله گرفته است و در فضای بین ستاره‌ای فعالیت می‌کند.