بیوگرافی راسل کرو | گلادیاتور هالیوود

یکی از اسامی که با شنیدن آن به یاد خاطرات بی‌شمار و دلنشینی می‌افتیم، راسل کرو دوست‌داشتنی است؛ این بازیگر توانسته تنوع حقیقی را برای طرفداران خود به ارمغان بیاورد.

کرو در پارک استراتمور، شهر ولینگتون، کشور نیوزیلند و در تاریخ ۷ ماه آوریل سال ۱۹۶۴ (۱۸ ماه فروردین سال ۱۳۴۳) متولد شد. پدر او، جان الکساندر کرو، مدیر یک هتل بود. مادر وی، جوسلین ایوون، نیز مسئول تدارکات سر صحنه فیلم‌ها بود. هنر جهان سینما در خانواده مادری کرو وجود داشت. پدربزرگ مادری راسل، استن ومیس، یک سینماتوگراف حرفه‌ای بود که مسئولیت فیلمبرداری صحنه‌های دلخراش جنگ جهانی دوم را به عهده داشت. نکته‌ای که اکثر طرفداران کرو از آن بی‌خبر هستند، ریشه‌های قبیله‌ای مائوری راسل می‌باشد. بله، درست مطالعه کردید. کرو به شخصه با ریشه نگاتی پورو خانواده مادری خود ارتباطی نزدیک دارد. گفتن آنکه خانواده کرو بااستعداد هستند، حقیقت را به بهترین شکل بیان نمی‌کند.

این خانواده در همه زمینه‌ای قدرتمند عمل کرده است. مارک و جف کرو، کاپیتان‌های تیم ملی کریکت نیوزیلند، بخشی از این خانواده هستند. اگر بخواهم فکت عجیبی را از خانواده این بازیگر بااستعداد بیان کنم، می‌توانم این موضوع را به میان بیاورم که سایمون فریزر (آخرین مردی که در انگلستان با قطع شدن سر اعدام شد) یکی از اجداد راسل است. زمانی که کرو تنها ۴ سالش بود، خانواده وی به کشور استرالیا نقل مکان کرده و ساکن شهر سیدنی شدند. اینجا بود که مادر و پدر او رویای مدیریت تدارکات سر صحنه خود را دنبال کردند. اولین حضور راسل در یک اثر سینمایی با کمک پدرخوانده مادر او رقم خورد. این شخص مسئولیت تهیه کنندگی سریال استرالیایی Spyforce را به عهده داشت. همین فرد بود که به راسل جوان خطی از دیالوگ در یکی از اپیزودها داد. در لحظه وقوع این اتفاق، کرو تنها ۶ سال داشت.

فعالیت‌های اولیه، تصمیم به ترک تحصیل و آینده‌ای درخشان

سال ۱۹۹۴ بود که جک تامسون در فیلم The Sum of Us با کرو همبازی شد. البته این اتفاق تازه‌ای نبود، این دو بازیگر در سریال Spyforce با یکدیگر همکاری کرده بودند. فیلم مذکور تنها عنوانی مستقل بود و با این وجود توانست به فروشی برابر با ۳ میلیون و ۸۰۰ هزار دلار دست پیدا کند. جدا از موفقیت‌های تجاری، The Sum of Us توانست نظر مثبت منتقدین را نیز به دست آورد. پس می‌توان گفت اولین تجربه سینمایی راسل موفقیت‌آمیز بود. سریال The Young Doctors نیز حضوری کوتاه از کرو را در خود داشت. راسل در سال‌های نوجوانی خود نتوانست به هیچ محیطی عادت کند. زمانی که او تنها ۱۴ سال داشت و تازه شروع به تحصیل کرده بود، مادر و پدر وی باری دیگر به نیوزیلند بازگشتند. شاید همین نقل مکان ناگهانی بود که باعث شد راسل در سن ۱۶ سالگی تصمیم به ترک تحصیل بگیرد.

دلیل این تصمیم عجیب، دنبال کردن رویاهای بازیگری بود. در آن سال‌ها هیچکس نمی‌توانست تصور کند که این جوان بااستعداد روزی نام خود را در تاریخ سینما حکاکی خواهد کرد. فعالیت‌های سینمایی و بازیگری کرو را می‌توان به سه کشور اصلی که او در آنها زندگی می‌کرد تقسیم کرد؛ نیوزیلند، استرالیا و ایالات متحده آمریکا. فکر می‌کنم همه ما می‌دانیم که راسل بیشترین میزان موفقیت خود را در کدام کشور به دست آورد. طرفداران و سینماگران می‌توانند تام شارپلین را مسئول موفقیت‌های اولیه این بازیگر خارق‌العاده و بااستعداد بدانند. همین دوست و شخص نسبتاً ناشناس بود که هنر موسیقی را به او آموزش داد. در صورتی که به استعداد موسیقایی کرو شک دارید، پیشنهاد می‌کنم ویدیو حاضر در این لینک یوتیوب را حتماً تماشا کنید.

از راس له روک خواننده تا ترک تحصیل کامل و تمرکز روی رویاها

بله، بخش قبلی حقیقت دارد. راسل اولین فعالیت هنری حقیقی خود را در اوایل دهه ۸۰ و در دنیای زیبای موسیقی تجربه کرد. البته راس له روک (نام هنری وی در دوران خوانندگی او) نتوانست به موفقیت چندانی دست پیدا کند. این خواننده سینگل‌های متعددی را منتشر کرد که یکی از آنها نامی بسیار جالب دارد; I Just Wanna Be Like Marlon Brando/من فقط می‌خواهم مثل مارلون براندو باشم. اینطور که به نظر می‌رسد راسل جوان در آهنگ‌هایش از رویاهای خود می‌خواند. هیچ یک از آثار موسیقایی کرو نتوانستند در لیست موفقی قرار بگیرند. البته در سال ۱۹۸۴، زمانی که راسل ۲۰ سالش بود، او توانست کنسرتی در مرکز موسیقی “The Venue” آکلند اجرا نماید. پیش از نقل مکان به استرالیا، این بازیگر و خواننده نتوانست به موفقیت چندانی در کشور نیوزیلند دست پیدا کند. راسل تنها ۲۱ سالش بود که بار دیگر به استرالیا بازگشت.

وی قصد داشت تا در دانشگاه National Institute of Dramatic Art/موسسه ملی هنرهای دراماتیک تحصیل خود را ادامه دهد. کرو در مصاحبه‌ای درباره این دوران اینگونه گفت که:

من مشغول کار در نمایش‌های تئاتر بودم. در همین زمان با مردی صحبت کردم که رئیس بخش پشتیبانی تکنیکال NIDA بود. من هم از او پرسیدم نظرش درباره تحصیل به مدت ۳ سال در NIDA چیست؟ به نظر او این کار احمقانه بود.

این مرد در جواب کرو اینگونه پاسخ داد که:

تو تمامی چیزهایی که می‌خواهی در آنجا یاد بگیری را ر حال حاضر انجام می‌دهی. تمام زندگی و صرف ایفای نقش شده است. پس این انجمن هیچ چیزی، جز عادت‌های بد، برای یاد دادن به تو ندارد.

از آغاز فعالیتی معنادار تا اولین برد جایزه نقش اصلی و مکمل مرد

قهرمان داستان ما هر لحظه منتظر پیروزی بزرگ خود بود. از سال ۱۹۸۶ تا سال ۱۹۸۸، راسل در نمایش تئاتر بازی کرد که تمامی دوستداران این هنر با آن آشنا هستند؛ The Rocky Horror Show. کرو مسئولیت ایفای نقش ادی یا همان دکتر اسکات را به عهده داشت. او باری دیگر این نقش را در نسخه‌ای استرالیایی از نمایش مذکور، که در نیوزیلند اجرا شده بود، ایفا کرد. در سال ۱۹۸۷، راسل طعم سختی‌های زندگی را از نزدیک چشید. او به مدت ۶ ماه در خیابان‌ها، برای بقا، مشغول اجرای موسیقی بود. سال ۱۹۸۸ بود که فعالیت‌های تئاتری این بازیگر، با نمایش Blood Brothers، ادامه پیدا کردند. عناوین استرالیایی زیاد مورد توجه منتقدین قرار نمی‌گیرند. اما ما می‌دانیم با سریال تلویزیونی Neighbours بود که کرو توانست نام خود را در ذهن سو سیئری قرار دهد. متاسفانه سیئری تهیه‌کننده اثری افتضاح به نام The Crossing سال ۱۹۹۰ بود. فیلم مذکور اولین عنوان سینمایی بود که کرو را در لیست بازیگران خود داشت.

این اثر تا حدی افتضاح بود که نتوانست به فروشی فراتر از ۸۷ هزار دلار استرالیایی دست پیدا کند. البته هر بازیگر خارق‌العاده‌ای باید در نقطه‌ای شروع به کار کند. البته پیش از سقوط The Crossing، نابغه‌ای به نام استیو والاس بازیگر نقش اصلی داستان ما را برای ایفای نقش در فیلم Blood Oath خود استخدام کرد. همانطور که می‌توانید مشاهده کنید، آثار اول راسل او را در نقش خاصی قرار ندادند و به موفقیت باورنکردنی نیز دست پیدا نکردند. در سال ۱۹۹۲ و با ایفای نقش هاندو در فیلم Romper Stomper همه چیز عوض شد. راسل برای بازی در همین نقش بود که توانست برای اولین بار برنده جایزه Australian Film Institute/AFI شود برای بهترین بازیگر نقش اصلی مرد شود.

از آغاز قدرت‌نمایی راسل کرو تا ایفای نقش در شاهکاری به نام Gladiator

باید در نظر داشته باشید که پیش از موفقیت Romper Stomper، برای بازی در نقش اندی فیلم Proof سال ۱۹۹۱، او توانسته بود جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را در جشنواره AFI دریافت کند. راسل در سال ۱۹۹۳، با فیلمی نسبتاً معمولی به نام For the Moment، از جهان سینمای غیر آمریکایی خداحافظی کرد. تمامی طرفداران دنزل واشینگتن از مهارت و استعداد این بازیگر فوق العاده مطلع هستند. با این وجود جالب اینجاست که کرو در فاجعه‌ای به نام Virtuosity افتخار همبازی شدن با واشینگتن را به دست آورد. در صورتی که به شکست اثر مذکور شک دارید کافی‌ست به جوانب مختلف این اثر نگاهی دقیق بیندازیم. Virtuosity با بودجه ۳۰ میلیون دلار تنها توانست ۳۷ میلیون دلار فروش داشته باشد. این در حالیست که منتقدین به آن نمرات ۳۲ و ۳۹ از ۱۰۰ را دادند. اگر این عنوان را نمی‌توان افتضاح خطاب کرد، نمی‌دانم چه چیزی لایق این لقب است.

تنها با گذشته ۵ سال، نام راسل کرو از بازیگری با استعداد در فیلم‌هایی که معمولاً موفق نیستند به شوالیه قهرمان ریدلی اسکات تبدیل شد. بله، در سال ۲۰۰۰ بود که شاهکاری تکرارنشدنی به نام Gladiator ساخته و منتشر شد. بسیاری از سینماگران و منتقدین این اثر را بهترین فیلم ریدلی اسکات خطاب می‌کنند. این عنوان را می‌توان نقطه اوجی برای کارنامه کاری راسل دانست. چه کسی انتظار داشت مرد بی‌نامی که در خیابان‌ها مشغول اجرای موسیقی‌ست، روزی برای بازی در فیلمی از ریدلی اسکات کبیر موفق به کسب جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اصلی مرد می‌شود. همانطور که قبلاً گفته بودم، برخی از بهترین بازیگرها از دل سخت‌ترین دوران‌ها بیرون می‌آیند. بدون شک مطمئن هستم که همه ما با صحنه قدم زدن در زمین‌های گندم آشنایی داریم.

لیستی طولانی و بی‌نظیر از شاهکارهای سینمایی با بازی راسل کرو

تنها یک سال پس از موفقیت‌های مربوط به Gladiator، کرو توانست مدال خدمت به جامعه استرالیا و ساخت فیلم استرالیایی را دریافت کند. البته باید در نظر داشته باشیم که عنوان Gladiator، اولین اثری نبود که موفقیت را برای شخصیت اصلی داستان ما به ارمغان آورد. افتخار این کار به فیلم The Insider تعلق دارد؛ اثری خارق العاده با حضور نوابغی همچون آل پاچینو، راسل ایرا کرو و کریستوفر پلامر. می‌توان گفت که آغاز هزاره دوم، شاهکارهای متعددی را با بازی راسل کرو برای سینماگران به ارمغان آورد. اثر دیگر که می‌توان آن را عنوان زیبا و جذاب خطاب کرد، فیلم A Beautiful Mind است. مطمئناً حتی اگر این اسم برای شما آشنا نباشد، نام یک ذهن زیبا را پیش از این شنیده‌اید. A Beautiful Mind با بودجه ناچیز ۵۸ میلیون دلار توانست به موفقیتی برابر با ۳۱۶ میلیون دلار دست پیدا کند. تماشای این اثر هیجان‌انگیز و حقیقتاً جذاب را به شما پیشنهاد می‌کنم.

ایفای نقش در اثر مذکور جوایز متعددی را برای قهرمان اصلی داستان ما به ارمغان آورد. از جایزه BAFTA بهترین بازیگر نقش اصلی مرد گرفته تا همان جایزه از جشنواره‌های Golden Globe و Screen Actors Guild Award/SAGA، کرو توانست تمامی جوایز را از آن خود کند. با این وجود این دنزل واشینگتن بود که توانست جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اصلی مرد را به دست آورد. این کروی دوست داشتنی بود که توانست برای اولین بار پس از والتر پیجن، به بازیگری تبدیل شود که در نقش اصلی دو عنوان برنده بهترین فیلم سال (به صورت ۲ سال پی در پی) ایفای نقش کند. اینگونه بود که راسل عمق مهارت بازیگری خود را به نمایش گذاشت.

از اثری نئو نوآر و خارق‌العاده تا آرامش نهایی پیش از طوفان

متاسفانه حتی بهترین‌های ما هم با گذر زمان سقوط می‌کنند. در بازه زمانی موجود میان سال‌های ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۳، کرو در دو اثر نامزد بهترین فیلم سال دیگر نیز ایفای نقش کرد. چه کسی می‌تواند طرفدار این بازیگر ماهر و عالی بوده و اسم فیلم نئو نوآر L.A. Confidential نشنیده باشد؟ عنوان مذکور توانسته از سایت Rotten Tomatoes/راتن تومیتوز نمره ۹۹ از ۱۰۰ و از سایت Metacritic/متاکریتیک امتیاز ۹۰ از ۱۰۰ را دریافت کند. البته فقط منتقدین نبودند که این اثر بی‌نظیر را تحسین کردند. با نگاه انداختن به فروش ۱۲۶ میلیون دلاری L.A. Confidential در مقابل بودجه ۳۵ میلیون دلاری آن، متوجه می‌شویم که موفقیت تجاری نیز در لیست افتخارات آن قرار دارد. فیلم دیگری که راسل را در نقش شخصیت اصلی قرار داد و توانست نامزد جایزه بهترین فیلم سال شود، Master and Commander The Far Side of the World بود. این اثر با وجود دریافت مهر تایید منتقدین، نتوانست فروش چندان بزرگی داشته باشد؛ مخصوصاً زمانی که آن را با بودجه اثر مقایسه کنیم.

عنوان Cinderella Man شانس همکاری مجدد با کارگردان A Beautiful Mind، رون هاوارد، را برای راسل به ارمغان آورد. البته اثر مذکور نتوانست به موفقیت شاهکار قبلی هاوارد دست پیدا کند. سال ۲۰۰۶ نیز همکاری مجدد دیگری میان ریدلی اسکات و راسل رخ داد. A Good Year بود که این دو نابغه سینما را در کنار هم قرار داد. البته حتی ترکیب این دو فرد استثنایی نیز برای موفقیت عنوان مذکور کافی نبود. حتی تصور آن که ریدلی اسکات می‌تواند اثری به این افتضاحی خلق کند نیز باورنکردنی است. اما هر افسانه‌ای در نهایت روزهای بد خود را تجربه خواهد کرد. کرو در مصاحبه‌ای گفته بود که فکر می‌کرد طرفدارانش از این فیلم لذت خواهند برد.

ریدلی اسکات: مسئول پیشرفت و سقوط راسل کرو

در طول مطلب بارها به این موضوع اشاره کردم که هر بازیگری بالاخره در نقطه‌ای از کارنامه کاری خود سقوط می‌کند. راسل هم آغاز سقوط خود را از سال ۲۰۱۰ تجربه کرد. در همین سال بود که فیلمی افتضاح به نام Robin Hood با اقتباس از افسانه با همین نام ساخته شد. با رسیدن به این نقطه تقریباً می‌توان گفت ریدلی اسکات کسی بود که هم کارنامه کاری او را به اوج رساند و هم باعث سقوط این بازیگر استثنایی شد. جالب اینجاست که هنگام فیلمبرداری عنوان مذکور، هر دو پای این بازیگر شکسته شد و با این وجود به فیلمبرداری و ایفای نقش ادامه داد. او اینگونه توضیح داد که:

من از یک قلعه روی زمینی بسیار سخت پریدم. البته تصمیم گرفتم که هیچ وقت و آسیبی که دیدم، در حین ساخت فیلم، اشاره نکنم. یک روز هم مرخصی نگرفتم و به کار کردن ادامه دادم.

سال ۲۰۱۰ حقیقتاً سال افتضاحی بود. راسل در فاجعه‌ای دیگر به نام The Next Three Days ایفای نقش کرد. این اثر اقتباسی از فیلمی فرانسوی ساخته سال ۲۰۰۸ به نام Pour Elle بود. اگر به شکست کرو در این سال باور ندارید، بدانید که خود راسل نیز تا حدی ناامید شده بود که مجبور شد تا یک سال از بازیگری کناره‌گیری کند. در همین بخش از کارنامه کاری کرو می‌توان به یک موضوع بسیار مهم پی برد. ابعاد، استعداد، محبوبیت، شهرت و حتی شخصیت شما در هالیوود اهمیتی ندارد. تنها یک سال کافیست تا از یک بازیگر سرشناس و خارق‌العاده که رکورد به ثبت رسانده به عمری از آثار متوسط و شکست خورده برسید. پس از گذشت یک سال، پیشرفت چندانی در فعالیت‌های او مشاهده نشد.

دو عنوان قدرتمند در مسیر سقوط آزاد به سمت اعماق تاریک سینما

پس از گذشت یک سال، قهرمان داستان ما با عنوان افتضاح به نام The Man with Iron Fists بازگشت. این اثر نتوانست طلسم شکست‌های کرو را بشکند. مسئولیت شکست طلسم مذکور به عهده عنوان بعدی بود. در سال ۲۰۱۲، راسل نقش ژاور را در فیلم موزیکال و تحسین‌شده Les Miserables ایفا کرد. این اثر توانست با بودجه ۶۱ میلیون دلار، فروشی برابر با ۴۴۲ میلیون دلار را تجربه کند. از طرفی دیگر منتقدین نیز آن را به هر شکلی که می‌توانستند تحسین کردند. عنوان مذکور توانست سه Academy Awards را از آن خود کند. البته هیچ یکی از این جوایز متعلق به قهرمان اصلی داستان ما نبودند. این کرو بود که در سال ۲۰۱۳ نقش پدر سوپرمن را در فیلم Man of Steel به تهیه‌کنندگی کریستوفر نولان ایفا کرد. البته نقش کوتاه‌تر از آن بود که بتوان آن را تاثیرگذار خطاب کنیم. فاجعه‌ای به نام Winter’s Tale نام راسل را در لیست بازیگران خود قرار داد. البته حتی در افتضاحی مانند این فیلم نیز نقش شخصیت اصلی به کرو داده نشد.

سال ۲۰۱۷، راسل را در فیلمی نسبتاً قدرتمند ساخته دارن آرونوفسکی قرار داد. نام این اثر Noah بود! مسئولیت ایفای نقش نوح در عنوان مذکور به عهده کرو می‌باشد. متاسفانه در همان سال بود که راسل باری دیگر به دنیای شکست‌های سینمایی بازگشت. فیلم The Mummy این بازیگر فوق‌العاده را در قامت شخصیت اصلی قرار داد. متاسفانه عنوان بعدی چیزی جز شکست و نقد منفی برای این مرد دوست‌داشتنی به همراه نداشت؛ متاسفانه همه ما فیلم شکست‌خورده مارول با نام Thor Love and Thunder را می‌شناسیم… راسل نقش زئوس را در این فیلم ایفا کرد. متاسفانه در سال‌های اخیر تنها اثری که از این بازیگر افسانه‌ای توانست توجه سینماگران را به خود جلب کند، The Pope’s Exorcist بود.

از درگیری‌های بیشمار تا ابراز نارضایتی و نقد فیلم Gladiator 2

حالا سوال اصلی اینجاست که چرا راسل کرو تا این حد با پیدا کردن نقش مناسب به مشکل برخورده است؟ جواب صادر و کمی غیر منتظره می‌باشد. او میان سال‌های ۱۹۹۹ و ۲۰۰۵ در ۴ درگیری فیزیکی حضور داشت. به همین دلیل، خشم و عصبانیت این بازیگر مشهور شد. با گذر زمان این شهرت تنها افزایش یافت و لیست درگیری‌ها طولانی‌تر و طولانی‌تر شد… در سال ۲۰۰۵ بود که نیروهای پلیس کرو را به خاطر درگیری و پرتاب کردن تلفن به سمت صاحب هتل مرسر بازداشت کردند. این واقعه تا حدی روی تصویر اجتماعی و برداشت عوامل حاضر در هالیوود تاثیر گذاشت که پس از آن، کمتر کسی علاقه به همکاری با او نشان داد.

اینطور که در مصاحبه‌های جدید می‌توانیم مشاهده کنیم، خشم این بازیگر با گذر زمان از بین نرفته است. راسل نه تنها از شرایط کاری خود راضی نیست، بلکه از خبر ساخت فیلم Gladiator 2 نیز ناراحت شده است. در یکی از مصاحبه‌های اخیر، در جواب سوال مصاحبه‌گری حاضر در مراسم تبلیغات اثر جدید او، اینگونه گفت که:

از من دیگر هیچ سوالی مربوط به آن فیلم لعنتی نپرسید. من در آن حضوری ندارم، به فعالیت‌های من نیز مربوط نیست و به پاسخ دادن سوالات مرتبط به آن نیز علاقه‌ای ندارم. ما این حجم از سوالات که درباره Gladiator 2 از من پرسیده می‌شود، اسکات باید مبلغی نسبتاً بالا به من نیز پرداخت کند.

در نهایت، تنها می‌توانیم امیدوار باشیم که این بازیگر بااستعداد و بی‌نظیر بتواند خشم خود را کنترل کند و در عناوین قدرتمند و به یادماندنی بیشتری حاضر شود. امیدوارم که از این مطلب لذت برده باشید. در صورتی که به مطالعه بیوگرافی بازیگران دیگر علاقه دارید، وارد این لینک شوید.

منبع: گیمفا