کری مولیگان، بازیگر برجسته بریتانیایی، در ۲۸ مه ۱۹۸۵ (۷ خرداد ۱۳۶۴) در لندن متولد شد و به سرعت تبدیل به یکی از چهره‌های درخشان نسل جدید سینما گردید. با بازی‌های باورپذیر و چندلایه، او توانسته نقش‌هایی پیچیده و متنوع را به شکلی منحصر به فرد به تصویر بکشد از کاراکتر درام‌های تاریخی گرفته تا فیلم‌های معاصر و روان‌شناسانه. مولیگان نه به دلیل جذابیت ظاهری، بلکه به واسطه‌ی توانایی بالایش در انتقال احساسات و عمق درونی شخصیت‌ها مورد تحسین گسترده قرار گرفته است.
شروع حرفه او با نقش‌های مکمل و تدریجی بود، اما به سرعت با فیلمی چون «یک آموزش» (An Education) که جایزه‌ها و تحسین‌های فراوانی را به همراه داشت، به شهرت جهانی رسید. مولیگان با کارگردانان بزرگ و مطرحی چون الیور استون، جو رایت، استیو مک‌کوئین، مایکل مان و برادران کوئن کار کرده است. همچنین مولیگان تا کنون با ستاره‌های مطرح دنیای سینما از جمله لئوناردو دیکاپریو، رایان گاسلینگ، جیک جیلنهال، کیرا نایتلی، توبی مگوایر، جانی دپ، اندرو گارفیلد، بردلی کوپر، مایکل فاسبندر و بسیاری از چهره‌های مشهور دیگر هم‌بازی بوده است. تصمیمات هوشمندانه در انتخاب فیلم‌ها، بازی‌های چند لایه و عمیق و دوری از حواشی رسانه‌ای باعث شده کری مولیگان به ستاره‌ای متمایز در عرصۀ بازیگری تبدیل شود. مولیگان تا کنون موفق به کسب ۱۵۲ نامزدی و ۸۲ جایزۀ معتبر از جمله ۳ نامزدی اسکار، ۴ نامزدی و یک جایزۀ بفتا، ۴ نامزدی گلدن‌گلوب شده است. در این مقاله، به مناسبت ورود این ستارۀ دوست‌داشتنی به دهۀ پنجم زندگی‌اش، در مطلبی جامع به سراغ تک تک فیلم‌های سینمایی او رفته و آنها را به شما معرفی می‌کنم.
۱. Pride & Prejudice (2005)
- کارگردان: جو رایت
- ستارگان: کیرا نایتلی، متیو مک‌فادین، رزمند پایک، کری مولیگان
- ژانر: عاشقانه، درام تاریخی
- امتیاز IMDb: 7.8
- امتیاز %Metacritic: 82
- امتیاز Rotten Tomatoes: 87%
خلاصه داستان: الیزابت بنت، دختری باهوش و مستقل، در جامعه‌ای طبقاتی در انگلستان قرن نوزدهم زندگی می‌کند. با ورود آقای دارسی مرموز و مغرور، روابط خانوادگی، فاصلۀ طبقاتی و مسائلی از جنس غرور و پیش‌داوری آشکار می‌شود.
جوایز مهم: نامزد اسکار در ۴ رشته از جمله بهترین بازیگر زن (کایرا نایتلی) و موسیقی متن؛ نامزد ۶ و برندۀ ۱جایزۀ BAFTA و چندین جایزه منتقدان.
معرفی-تحلیل: اولین تجربه‌ی سینمایی کری مولیگان با «غرور و تعصب» به کارگردانی جو رایت، حضوری کوتاه اما مهم بود. فیلم «غرور و تعصب» که اقتباسی از روی رمان مشهوری به همین نام از جین آستین است، از لحاظ طراحی صحنه، لباس و فضاسازی تاریخی، بازآفرینی جذابی از انگلستان قرن نوزدهم ارائه می‌دهد و در این زمینه موفق است. با این حال، داستان احساسی جین آستین و شخصیت‌های مهمش گاه زیر لحن شتاب‌زده و کم‌رمق فیلم پنهان می‌مانند. جو رایت که از کارگردانان ماهر و برجستۀ انگلیسی است، کارگردانی دقیق و کنترل‌شده دارد، اما فیلم بیش از آنکه با شخصیت‌پردازی به عمق کاراکترهایش نفوذ کند و احساسات بیننده را به کار گیرد، به بازسازی بصری و ریتم روایی متکی است. کری مولیگان در یکی از نخستین نقش‌هایش، با حضور کوتاه خود در نقش Kitty Bennet، توانست استعدادش را در زمینه بازی طبیعی و هماهنگ با فضای دوره‌ای نشان دهد، گرچه نقشش در حد معرفی است. فیلم به‌عنوان سکوی پرتابی برای بازیگران جوانش—از جمله مولیگان—عمل کرد، هرچند خود اثر، در مجموع بیشتر از منظر تکنیکی مورد تحسین منتقدان قرار گرفت تا احساسی.
نمره نویسنده به فیلم: ۶.۵ از ۱۰
۲. When Did You Last See Your Father? (2007)
- کارگردان: آناند تاکر
- ستارگان: جیم برودبنت، کالین فیرث و کری مولیگان
- ژانر: بیوگرافی، درام
- امتیاز IMDb: 6.8
- امتیاز Metacritic: موجود نیست
- امتیاز Rotten Tomatoes: 72%
خلاصه داستان: فیلم اقتباسی است از خاطرات بلیک موریسون، نویسندهٔ بریتانیایی، که در آن به رابطهٔ پیچیده‌اش با پدرش می‌پردازد. داستان با نزدیک شدن به زمان مرگ پدر، در رفت‌وآمدی میان گذشته و حال روایت می‌شود. بلیک که در دوران کودکی و نوجوانی، پدرش را به عنوان شخصیتی کاریزماتیک اما خودمحور می‌شناخته حالا در آستانهٔ خداحافظی سعی می‌کند معنای واقعی این رابطه را درک کند.
جوایز مهم: بدون کسب نامزدی و جایزه درخشان
تحلیل-معرفی: ?When Did You Last See Your Father یکی از آثار احساسی و کم‌اغراق سینمای بریتانیاست که با لحنی آرام، رابطهٔ پدر و پسر را به تصویر می‌کشد. فیلم با تکیه بر خاطرات شخصی، فضایی واقع‌گرایانه و در عین حال شاعرانه خلق می‌کند که بیننده را به تأمل دربارهٔ ارتباطات خانوادگی دعوت می‌کند. نقش‌آفرینی جیم برودبنت به عنوان پدری با دوگانگی‌هایی آشکار، و کالین فیرث در جایگاه فرزندی که میان عشق، دلخوری و دلتنگی سرگردان است، عمق عاطفی فیلم را شکل داده‌اند. فیلم در حقیقت بازتابی‌ست از فقدان، ناگفته‌ها و حسرت‌های میان پدر و پسر. کری مولیگان در این فیلم در نقش فرعی «ریچل» ظاهر شده و هرچند حضورش کوتاه است، اما بخشی از مسیر ابتدایی کاری او محسوب می‌شود و نشان می‌دهد که چگونه به‌تدریج به بازیگری جدی و قابل توجه تبدیل شد.
۳. The Greatest (2009)
- کارگردان: Shana Feste
- ستارگان: پیرس برازنان، سوزان ساراندون، کری مولیگان، آرون تیلور جانسون، مایکل شنون، زوئی کراویتز
- ژانر: درام، عاشقانه، بلوغ
- امتیاز IMDb: 6.6
- امتیاز %Metacritic: 52
- امتیاز Rotten Tomatoes: 53%
خلاصه داستان: پس از مرگ ناگهانی پسر خانواده در یک تصادف رانندگی، رابطه میان پدر، مادر و دختر جوانی که به تازگی با پسرشان آشنا شده بود، وارد بحران و تحول می‌شود. فیلم درباره سوگ، پذیرش و امکان دوباره زیستن است.
جوایز مهم: نمایش در جشنواره ساندنس؛ بدون جایزۀ خاصی.
تحلیل-معرفی: «The Greatest» درامی خانوادگی با مضامین فقدان و بازسازی روحی است که بیشتر بر تنش‌های درونی و رنج‌های ناگفته تمرکز دارد تا ساختاری داستان‌محور. فیلم علیرغم حضور ستارگان جاافتاده‌ای چون پیرس برازنان و سوزان ساراندون، از دید منتقدان در روایت از انسجام برخوردار نیست و در دام کلیشه‌های درام‌های این سبک می‌افتد. با این حال، تلاش فیلم برای پرداخت آرام روابط انسانی و مواجهه با غم، قابل احترام است. کری مولیگان در نقش رز، دختری که حامل فرزند پسر فوت‌شدهٔ خانواده است، بازی باورپذیر و واکنش‌برانگیزی را ارائه می‌دهد و یکی از نقاطی‌ست که فیلم از طریق آن توانسته بعد انسانی بیشتری پیدا کند با اینکه کل اثر از نظر فرم و بار درام متعادل نیست.
۴. An Education (2009)
- کارگردان: لون شرفیگ
- ستارگان: کری مولیگان، پیتر سارسگارد، آلفرد مولینا، اولیویا ویلیامز، اما تامپسون، روزاموند پایک، سالی هاوکینز
- ژانر: درام، بلوغ
- امتیاز IMDb: 7.3
- امتیاز Metacritic: 85%
- امتیاز Rotten Tomatoes: 94%
خلاصه داستان: فیلم روایتگر جنی، دختر نوجوان و باهوشی است که در لندن دهه ۶۰ میلادی زندگی می‌کند و در مسیر آماده‌سازی برای ورود به دانشگاه آکسفورد، با مردی میانسال و جذاب آشنا می‌شود. رابطه‌ای که در ابتدا هیجان‌انگیز و رهایی‌بخش به‌نظر می‌رسد، به‌تدریج جنی را با واقعیت‌های پیچیده‌تر زندگی روبه‌رو می‌کند.
جوایز مهم: نامزد ۳ جایزه اسکار (بهترین فیلم، بهترین بازیگر نقش اول زن، بهترین فیلمنامه اقتباسی)؛ نامزد ۸ و برنده جایزه BAFTA برای بهترین بازیگر زن (کری مولیگان)؛ نامزد جایزۀ گلدن‌گلوب برای بهترین بازیگر نقش اول زن
تحلیل-معرفی: An Education بدون شک از بهترین آثار کارنامۀ کری مولیگان محسوب می‌شود؛ چه از منظر بازی خود این بازیگر و تأثیر بزرگی که در تبدیل او به یک ستارۀ جهانی گذاشت و چه از منظر کیفی که از فیلم‌های مهم هزارۀ جدید محسوب می‌شود که به صورتی ظریف، باورپذیر و سینمایی به اهمیت تصمیم‌های دوران نوجوانی می‌پردازد. فیلم با روایتی گیرا، داستانی عمیق درباره انتخاب‌های سرنوشت‌ساز دورۀ نوجوانی ارائه می‌دهد. فیلم با تکیه بر تضاد میان دو مسیر زندگی برنامه‌ریزی شدۀ کلاسیک (تحصیل و تلاش برای پذیرش در یک دانشگاه معتبر) و زندگی لذت‌جویانه (وسوسه‌های فراوان دوران نوجوانی از نوع جنسی گرفته تا موفقیت یک‌شبه) به شکلی سینمایی، روان‌شناسانه و آموزنده به این برهۀ حساس از زندگی می‌پردازد. جنی، که در آغاز باهوش و هدفمند به‌سوی آکسفورد حرکت می‌کند، مغلوب آزادی‌های ظاهری بزرگسالی شده و به‌سمت تجربه‌هایی کشیده می‌شود که بیشتر رؤیایی‌اند تا واقع‌گرایانه. فیلم با پایان‌بندی‌ای دقیق و تأمل‌برانگیز، تغییر این کاراکتر (Character’s journey) را به شکلی تماشایی شکل می‌دهد. کری مولیگان با بازی درخشانش، لایه‌های احساسی و فکری شخصیت جنی را با دقت و ظرافت اجرا می‌کند؛ اجرایی که نه‌فقط او را به اوج شهرت رساند، بلکه روح فیلم را نیز شکل داد. An Education از آن فیلم‌هایی‌ست که هم از نظر محتوایی و هم از نظر شخصیت‌پردازی، جایگاه خاصی در سینمای معاصر دارد.
نمره نویسنده به فیلم: ۸ از ۱۰
۵. Public Enemies (2009)
- کارگردان: مایکل مان
- ستارگان: جانی دپ، کریستین بیل، ماریون کوتیار، استیون گراهام، جیسون کلارک، چنینگ تتوم و کری مولیگان
- امتیاز IMDb: 6.9
- امتیاز Metacritic: 70%
- امتیاز Rotten Tomatoes: 68٪
خلاصه داستان: فیلم داستان واقعی زندگی جنایتکار مشهور دوران رکود بزرگ، جان دیلینجر، را در دهۀ ۳۰ میلادی روایت می‌کند که با گروه خود به سرقت‌های بزرگ دست می‌زند و توسط FBI تحت تعقیب است. مأمور ملوین پرویس مسئول شکار اوست و در همین مسیر، رابطه دیلینجر با بیلی فرشت نیز روایت می‌شود. فیلم تمرکز خود را بر درگیری میان قانون و شورش گذاشته و تصویری سینمایی و پرتنش از آن دوران ارائه می‌دهد.
جوایز مهم: ۴ نامزدی در Satellite Awards
تحلیل-معرفی: نام مایکل مان به گوش هر سینمادوستی خورده است. کارگردان آثار مشهور و محبوبی از جمله Heat در زمان ساخت فیلم Public Enemies در محبوبیت ویژه‌ای به سر می‌برد و بار دیگر به سراغ ژانر رایج فیلم‌های خود رفت و ستارگان انبوهی را برای ساخت فیلم به خدمت گرفت. Public Enemies درامی جنایی با رنگ و بویی تاریخیست که در دل رکود بزرگ اقتصادی دهه‌ی ۳۰ آمریکا می‌گذرد؛ دورانی که قهرمانان و خلافکاران، گاه در هیبتی واحد ظاهر می‌شدند. مایکل مان، با نگاهی مستندگونه و حتی رئالیستی، پرتره‌ای پیچیده از جان دیلینجر ترسیم می‌کند. چهره‌ای افسانه‌ای که مرز میان ستم‌ستیزی و قانون‌گریزی را محو کرده است. فیلمبرداری خوب اثر، تماشاگر را در بطن تعقیب‌وگریزها و کشمکش‌های درونی کاراکترها قرار می‌دهد. بازی خونسرد اما درخشان جانی دپ، شخصیت دیلینجر را نه به‌عنوان یک اسطوره، بلکه به‌مثابه انسانی تنها، سرکش و رو به زوال به نمایش می‌گذارد. در کنار او، کریستین بیل با اکتی متعادل و کنترل‌شده، شخصیت را در می‌آورد. Public Enemies نه صرفاً اثری درباره‌ی جنایت، بلکه تاملی‌ست درباره‌ی افسانه‌سازی، قدرت، و زوال؛ فیلمی که در بستر تاریخی خود، بازتابی از جامعه‌ی مدرن و اشتیاق دیرینه‌ی بشر به اسطوره شدن را نیز نمایش می‌دهد. همچنین کری مولیگانِ در حال پیشرفت هم در این فیلم علیرغم اسکرین تایم کوتاه، اما فرصت می‌کند تا با جانی دپ بازی کند و فرصت کار کردن با مایکل مان هم نصیبش می‌شود.
۶. Brothers (2009)
- نام فیلم: Brothers (2009)
- کارگردان: جیم شرایدن
- ستارگان: توبی مگوایر، جیک جیلنهال، ناتالی پورتمن، سم شپرد و کری مولیگان
- امتیاز IMDb: 7.1
- امتیاز Rottentomatoes: 63%
- امتیاز Metacritic: 58%
خلاصه داستان (سه‌خطی رسمی): سم کیهیل، کاپیتان تفنگداران دریایی ایالات متحده آمریکا، در میانۀ جنگ در افغانستان ناپدید می‌شود و خانواده‌اش باور دارند مرده است. برادرش تامی وارد زندگی آنها شده و مراقب زنش، گریس، و دو دخترش می‌شود، تا اینکه سم بازمی‌گردد و روابط خانوادگی وارد بحرانی عاطفی می‌شود. فیلم درامی روان‌شناسانه درباره جنگ، تولد دوباره و بازتعریف پیوندهای خانوادگی است.
جوایز مهم: نامزد جایزه Golden Globe برای بهترین بازیگر نقش اول مرد (توبی مگوایر) و بهترین ترانه اورجینال
تحلیل–معرفی: سال ۲۰۰۹ با رکورد ۴ فیلم، پرکارترین سال دوران بازیگری حرفه‌ای کری مولیگان محسوب می‌شود جایی که حضوری کوتاه در فیلمی درخشان دارد. فیلم Brothers بازتابی تلخ و پر احساس از پیامدهای جنگ در دوران مدرن است. شرایدن با شجاعت دست روی سوژه‌ای مهم گذاشته و ارتباط شکننده‌ی میان برادران را به تصویر می‌کشد. همچنین Brothers را می‌توان از بهترین آثار ضدجنگ دانست که پیامدهای تلخ و جبران‌ناپذیر جنگ را بر روی سربازها و خانواده‌هایشان نمایش می‌دهد. توبی مگوایر در بهترین نقش‌آفرینی کریر خود در نقشی که منتقدان را شوکه کرد، بازی عمیق، پراحساس و تکان‌دهنده‌ای ارائه می‌کند. بازی مگوایر به قدری قدرتمند است که نقش‌آفرینی خوب جیک جیلنهال و ناتالی پورتمن زیر سایۀ او قرار می‌گیرند.
نمره نویسنده به این فیلم: ۸ از ۱۰
۷. Never Let Me Go (2010)
- کارگردان: مارک رومانک
- ستارگان: اندرو گارفیلد، کیرا نایتلی، کری مولیگان، الا پورنل، سالی هاوکینز، دامنل گلیسن
- ژانر: عاشقانه، درام، علمی-تخیلی
- امتیاز IMDb: 7.1
- امتیاز Metacritic: 69%
- امتیاز Rotten Tomatoes: 71%
خلاصه داستان: فیلم روایتگر زندگی سه دوست با نام‌های «کتی»، «تامی» و «روث» است که در یک مدرسه شبانه‌روزی بزرگ می‌شوند، غافل از اینکه سرنوشت تلخ و از پیش‌تعیین‌شده‌ای در انتظارشان است. با گذر زمان و ورود به دنیای بزرگسالی، آنها با حقیقت مواجه می‌شوند و مفاهیم عشق، دوستی و فانی‌بودن را از نو تجربه می‌کنند.
جوایز مهم: بدون کسب جایزۀ درخشان
تحلیل-معرفی: Never Let Me Go اقتباسی‌ست از رمان مشهور کازوئو ایشی‌گورو که فضای ملایم علمی-تخیلی را با درامی انسانی ترکیب می‌کند. فیلم با ریتمی کند تماشاگر را به درون دنیایی سرد و بی‌رحم می‌کشاند که زیر ظاهر شاعرانه‌اش، حقیقتی تلخ و تکان‌دهنده نهفته است. از همان لحظات ابتدایی، تماشاگر به‌واسطهٔ شخصیت‌پردازی خوب و فضاسازی قدرتمند، درگیر سرنوشت این کاراکترها می‌شود. نقطهٔ قوت اصلی فیلم بدون شک حضور ۳ بازیگر بزرگ دهۀ اخیر یعنی کری مولیگان، اندرو گارفیلد و کیرا نایتلی است که با اجرای‌هایی حساب‌شده و قدرتمند، لایه‌های درونی شخصیت‌های گرفتار را به تصویر می‌کشند. Never Let Me Go اگرچه که فیلم خیلی خوبی هم نیست، اما داستانی سرگرم‌کننده و تأمل برانگیز با فضایی سنگین ارائه می‌دهد. بماند که تماشای بازی قدرتمند سه ستارۀ دهۀ اخیر سینما خالی از لطف نیست.
نمره نویسنده به فیلم: ۶.۵ از ۱۰
۸. Wall Street: Money Never Sleeps (2010)
- کارگردان: الیور استون
- ستارگان: مایکل داگلاس، شیا لبوف، الیور استون، کری مولیگان، جاش برولین، سوزان سارندون
- امتیاز IMDb: 6.2
- امتیاز Metacritic: 59%
- امتیاز Rotten Tomatoes: 55%
خلاصه داستان: پس از آزادی از زندان، گوردون گکو، سرمایه‌گذار بدنام دههٔ ۸۰، سعی دارد وارد دنیای مدرن بازارهای مالی شود و در عین حال رابطه‌ای شکننده را با دخترش بازسازی کند. او با نامزد دخترش که یک سرمایه‌گذار جوان است همکاری می‌کند و به‌تدریج مشخص می‌شود که هنوز هم بازی را به خوبی بلد است.
جوایز مهم: نامزد گلدن گلوب برای بهترین بازیگر نقش مکمل مرد (مایکل داگلاس)
تحلیل-معرفی: نام الیور استون نامی بسیار آشنا برای سینمادوستان محسوب می‌شود. خالق آثاری چون JFK، Platoon و Born on the Fourth of July، Nixon، Natural Born Killers که از چهره‌های شاخص سینمای سیاسی و اجتماعی آمریکاست؛ کارگردانی که همواره در مواجهه با ساختار قدرت و رسانه‌ها، رویکردی پرسش‌گر و انتقادی داشته است. این فیلم در حقیقت دنباله‌ای بر فیلم Wall Street است که خود او در دهۀ ۸۰ با نقش‌آفرینی مایکل داگلاس روانۀ پردۀ سینما کرده بود. بازگشت او به دنیای Wall Street پس از دو دهه، کنجکاوی‌برانگیز بود و بسیاری از منتقدان آن را فرصتی برای بررسی دوبارهٔ تبعات طمع در عصر بحران مالی ۲۰۰۸ تلقی کردند. با این حال، واکنش‌ها نسبت به فیلم متنوع بود: برخی آن را تلاش جسورانه‌ای برای پیوند زدن درام خانوادگی و نقد سیستم مالی دانستند، در حالی که عده‌ای دیگر فیلم را فاقد عمق تحلیلی و انسجام نسخهٔ نخست ارزیابی کردند. کری مولیگان در نقش “وینی”، دختر گکو، بیشتر نمایندهٔ بعد احساسی و انسانی داستان است و اگرچه نقشش در بطن وقایع اقتصادی محدود است، اما اجرای او مورد تحسین نسبی قرار گرفت. در مجموع، Money Never Sleeps اثری‌ست با ارزش‌های موضوعی قابل‌توجه، که در دیدگاه‌های منتقدان، فیلمی متوسط اما قابل توجه توصیف شده است.
۹. Drive (2011)
- کارگردان: نیکلاس ویندینگ رفن
- ستارگان: رایان گاسلینگ، کری مولیگان، اسکار آیزاک، ران پرلمن، برایان کرانستون، آلبرت بروکز
- امتیاز IMDb: 7.8
- امتیاز Metacritic: 78%
- امتیاز Rotten Tomatoes: 93%
خلاصه داستان: راننده‌ای بی‌نام که در روزها بدل‌کار فیلم‌هاست و در شب‌ها برای خلافکاران رانندگی می‌کند، به‌طور ناخواسته وارد رابطه‌ای با زنی می‌شود که پسر خردسالی دارد. پس از بازگشت همسر زن از زندان، همه‌چیز به‌تدریج از کنترل خارج می‌شود و خشونتی بی‌امان مسیر زندگی آنها را تغییر می‌دهد.
جوایز مهم: برنده جایزه بهترین کارگردانی جشنواره کن؛ نامزد جایزۀ اسکار؛ نامزد ۴ جایزۀ بفتا در بخش‌های بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین بازیگر نقش مکمل زن (کری مولیگان) بهترین تدوین؛ نامزد گلدن‌گلوب
تحلیل-معرفی: Drive به‌عنوان یکی از آثار شاخص دهه ۲۰۱۰، شهرت زیادی دارد؛ فیلمی مینیمالیستی مملو از لحظات ساکت و پرخشونت که امضای خاص نیکلاس ویندینگ رفن را در خود دارد. بسیاری از منتقدان از ترکیب قابل ستایش زیبایی‌شناسی بصری، موسیقی الکترونیک و ضدقهرمان سرد و آرام آن تمجید کرده‌اند. با این حال، برای برخی مخاطبان—از جمله کسانی که انتظار درامی پرکشش یا پرتعلیق‌تر دارند—فیلم ممکن است فاقد ضرباهنگ یا تأثیرگذاری لازم باشد. رایان گاسلینگ در نقش اصلی، با سکوت و نگاه‌های نافذش نقشی نمادین خلق می‌کند، و کری مولیگان در نقش آیِرین، حضور لطیفی دارد که نقطهٔ عاطفی فیلم را شکل می‌دهد. اگرچه بازی‌ها دل‌نشین‌اند، اما در مجموع شاید بتوان گفت محتوای فیلم در حدی نیست که چنین فضای سرد و فرم‌گرایی را توجیه کند.
نمره نویسنده به فیلم: ۶ از ۱۰
۱۰. Shame (2011)
- کارگردان: استیو مک‌کوئین
- ستارگان: مایکل فاسبندر، کری مولیگان، لوسی والترز
- امتیاز IMDb: 7.2
- امتیاز Metacritic: 72%
- امتیاز Rotten Tomatoes: 79%
خلاصه داستان: برندن، مردی درگیر اعتیاد به روابط جنسی، زندگی‌اش را به صورت افسرده می‌گذراند. اما ورود خواهرش سیسی، تعادل ناپایدار او را بر هم می‌زند و او را ناگزیر با گذشته، تنهایی و پوچی درونی‌اش روبه‌رو می‌کند.
جوایز مهم: برنده بهترین بازیگر مرد جشنواره ونیز؛ نامزد ۲ جایزۀ بفتا و گلدن‌گلوب در بخش بهترین بازیگر نقش اول مرد (مایکل فاسبندر) و چند جایزه بین‌المللی دیگر.
معرفی-تحلیل: فیلم Shame فیلمی جاه‌طلبانه، جسورانه و از بسیاری جهات ضروری به کارگردانی استیو مک‌کوئین است (کارگردانی که ۲ سال بعد فیلم «دوازده سال بردگی او» جایزۀ اسکار برد). مک‌کوئین با نگاهی روانشناختی و صریح به پدیدۀ اعتیاد جنسی، دست روی سوژه‌ای می‌گذارد که کمتر در سینما به صورت جدی مورد بررسی قرار گرفته است. از منظر روان‌شناسی، فیلمنامه از انسجام و دقت بالایی برخوردار است به شکلی که روان‌شناسان هم این فیلم را درخور توجه و قابل اعتنا می‌دانند. کنش‌ها و واکنش‌های برندن (مایکل فاسبندر) دقیق و باورپذیرند و مشخصا نویسنده درک درستی از باتلاق روانی که شخصیت اصلی در آن گیر کرده دارد. بازی درخشان فاسبندر، با همان جنس بازی سرد و همراه با سکوتش، به عمق اثر می‌افزاید و او به شکلی قابل ستایش از پس این نقش دشوار برآمده و درماندگی را به شکلی به‌یاد‌ماندنی به تصویر کشیده است. در کنار آن، موسیقی مینیمال و شنیدنی هری اسکات نیز به فضاسازی فیلم کمک شایانی می‌کند. با این حال، بسیاری از ایده‌ها و تصمیمات مک‌کوئین در روایت فیلم، هرچند از نظر مفهومی و روان‌شناسانه کارکردی مؤثر و قابل تأمل دارند، اما در اجرا چندان تأثیرگذار یا باورپذیر نیستند. همچنین شخصیت‌پردازی سیسی (خواهر برندن، با بازی کری مولیگان) نیز کاملا مشکل دارد. با وجود بازی خوب مولیگان، شخصیت‌پردازی سیسی سطحی باقی می‌ماند و رابطه‌ی پرتنش او با برندن، که می‌بایست به نقطۀ عطف فیلم تبدیل شود، عملاً به حاشیه رانده می‌شود. در مجموع، Shame فیلمی‌ست با نگاهی جدی، درکی عمیق و جسارتی ستودنی، که حتی به فرم هم می‌رسد و این فرم، کاملا در راستای محتوای آن است؛ اما به‌واسطه‌ی ضعف‌های روایی بخشی از پتانسیلش هدر می‌رود.
نمره نویسنده به فیلم: ۷ از ۱۰
۱۱. The Great Gatsby (2013)
- کارگردان: باز لورمان
- ستارگان: لئوناردو دیکاپریو، توبی مگوایر، کری مولیگان، جوئل ادجرتون، الیزابت دبیکی، ایسلا فیشر، آمیتا باچان، جیسون کلارک
- ژانر: عاشقانه، درام
- امتیاز IMDb: 7.2
- امتیاز %Metacritic: 55
- امتیاز Rotten Tomatoes: 48%
جوایز مهم: برنده ۲ جایزه اسکار (طراحی صحنه، طراحی لباس)، نامزد ۳ جایزه بفتا
خلاصه داستان: نیک کاراوی، راوی داستان، به نیویورک می‌آید و در همسایگی مردی مرموز و ثروتمند به نام جی گتسبی ساکن می‌شود. گتسبی دل‌باخته دیزی، معشوقه قدیمی‌اش است که اکنون با مردی دیگر ازدواج کرده. داستان به مرور وارد جهان پرزرق‌وبرق اما درونی فروپاشیده گتسبی و آرزوهای از دست رفته او می‌شود.
معرفی-تحلیل: چه می‌شود اگر یکی از ۵ رمان برتر تاریخ آمریکا به صورت یک شاهکار بصری تصویرسازی شود؟! نتیجه می‌شود فیلم «گتسبی بزرگ» باز لورمن! اقتباس وفادارانۀ باز لورمن از رمان بسیار مشهور فیتز جرالد، اثری است که از یک سو به‌واسطۀ عناصر بصری خیره‌کننده‌اش تحسین‌برانگیز است و از سوی دیگر، در روایت و ریتم با کاستی‌هایی همراه است. فیلم در بازآفرینی دهه ۱۹۲۰، به‌ویژه در طراحی لباس و صحنه، بسیار موفق ظاهر می‌شود. «گتسبی بزرگ» با تصویرسازی کلاسیک در کنار موسیقی متن قدرتمند کریگ آرمسترانگ، هویتی منحصربه‌فرد می‌یابد. دیالوگ‌ها، فضاسازی و حتی راوی اول‌شخص (نیک) همگی تلاش می‌کنند تا فضای توصیف شده در کتاب را به تصویر درآورند. با این حال، فیلمنامه و تدوین موجب نوسان ریتم در کلیت اثر می‌شوند به صورتی که برخی سکانس‌ها بیش از حد شتاب‌زده و برخی دیگر به شکل نامتناسبی کش‌دار هستند. اما فارغ از این مورد، باز لورمن به خوبی توانسته است عصارۀ رمان را در باب عشق به تصویر بکشد. در این میان حضور بازیگران برجسته‌ای از جمله لئوناردو دیکاپریو، توبی مگوایر، کری مولیگان و جوئل اجرتون سبب شده است تا کاراکترهای رمان، به خوبی روی پرده جلوه پیدا کنند. کری مولیگان در نقش دیزی، حضوری متفاوت و جذاب دارد. با آنکه نقش او در مقایسه با شخصیت گتسبی، با نقش‌آفرینی کاریزماتیک و قابل تحسین دیکاپریو، کمتر فرصت درخشش دارد، اما مولیگان با بهره‌گیری از ظرافت‌های چهره و لحن، دیزی را به‌خوبی قابل لمس و باورپذیر می‌کند. در مجموع، The Great Gatsby تجربه‌ای تماشایی‌ست که با جلوه‌های بصری شگفت‌انگیزش توجه شما را جلب می‌کند و به شکلی دیدنی مضامین کتاب را به شما ارئه می‌کند تا شما بمانید و فیلمی به شدت تأثیرگذار و قابل تأمل در باب عشق، انسان و مرگ!
نمره نویسنده به فیلم: ۸.۵ از ۱۰
۱۲. Inside Llewyn Davis (2013)
- کارگردان: جوئل کوئن و ایتان کوئن
- ستارگان: اسکار آیزاک، کری مولیگان، جاستین تیمبرلیک، جان گودمن، آدام درایور
- امتیاز IMDb: 7.5
- امتیاز Rotten Tomatoes: 92%
- امتیاز Metacritic: 82
خلاصه داستان: در دهه ۶۰ میلادی، خواننده‌ی جوان فولک، لویین دیویس، در تلاش است تا جایگاه خود را در صحنه‌ی موسیقی نیویورک پیدا کند. او با فقر، بی‌ثباتی شخصی و ناکامی‌های شغلی دست‌وپنجه نرم می‌کند.
جوایز مهم: برنده جایزه بزرگ هیئت داوران جشنواره کن؛ نامزد دو جایزه اسکار (فیلمبرداری و صدابرداری)، نامزد ۳ جایزۀ بفتا (بهترین فیلمنامه اورجینال، بهترین صدا، بهترین فیلمبرداری)، نامزد ۳ جایزۀ گلدن‌گلوب (از جمله بهترین فیلم کمدی/موزیکال)
معرفی-تحلیل: Inside Llewyn Davis یکی از آثار باکیفیت برادران کوئن است که در بستر موسیقی فولک دهه ۶۰، نوعی پرتره ضدقهرمانانه از یک هنرمند شکست‌خورده ارائه می‌دهد. این فیلم در فضای پست‌مدرن، همچون دیگر آثار کوئن‌ها، روایت خطی را به چالش می‌کشد و با بهره‌گیری از تکرار، بی‌سرانجامی و طنز تلخ، تصویری وهم‌آلود از تلاش بی‌ثمر یک فرد برای بقا در جهانی بی‌رحم ترسیم می‌کند. حضور برادران کوئن، به‌عنوان ستون‌های مهم سینمای پست‌مدرن آمریکا، به این معناست که هر عنصر فیلم، از طراحی صحنه گرفته تا ریتم روایی، هدفمند و چندلایه است. فیلم همچنین نگاهی تلخ و درون‌گرایانه به مفهوم “استعداد” و “موفقیت” دارد. کری مولیگان در نقش ژان، زنی سرد و خشمگین که درگیر پیچیدگی‌های شخصی با قهرمان داستان است، حضوری کوتاه اما مؤثر دارد. بازی او به‌خوبی مکمل فضای تیره و گاه بی‌رحم فیلم است.
Far from the Madding Crowd (2015) .۱۳
- کارگردان: توماس وینتربرگ
- ستارگان: مایکل شین، کری مولیگان و ماتیاس شوایگهوفر
- امتیاز IMDb: 7.1
- امتیاز Metacritic: 71
- امتیاز Rotten Tomatoes: 85%
خلاصه داستان: باتشبا اوردین، زن جوان و مستقل قرن نوزدهم، پس از وراثت یک مزرعه، زندگی‌اش دستخوش تغییر می‌شود و درگیر روابط پیچیده‌ای با سه مرد متفاوت می‌شود که هر کدام مسیر متفاوتی برای آینده‌اش رقم می‌زنند.
جوایز مهم: بدون کسب جایزه و نامزدی مهمی.
معرفی-تحلیل: توماس وینتربرگ (کارگردان دانمارکی آثار مشهور همچون The Hunt و Another Round) در این فیلم به سراغ اقتباسی از رمان کلاسیک توماس هاردی می‌رود و تلاش می‌کند داستانی عاشقانه و در عین حال پیچیده دربارۀ استقلال و انتخاب زنان در دهۀ ۸۰ میلادی را به تصویر بکشد. کری مولیگان در نقش باتشبا، بازی قابل توجهی دارد و توانسته از پس این نقش پرچالش به خوبی بر بیاید و ابعاد مختلف این شخصیت را نمایش دهد. این فیلم از لحاظ بصری، چشم‌نواز است و طراحی صحنه و لباس به خوبی فضای تاریخی را زنده می‌کند. همچنین فیلمنامه با توجه به منبع اقتباس قدرتمندش، مسائل قابل تأملی را دربارۀ عشق مطرح می‌کند و اثری قابل بحث چه از منظر تاریخی و به‌ویژه از منظر عاشقانه است.
نمره نویسنده به فیلم: ۷ از ۱۰
Suffragette (2015) .۱۴
- کارگردان: سارا گاورون
- ستارگان: کری مولیگان، مریل استریپ، هلنا بونهام کارتر
- ژانر: درام، تاریخی
- امتیاز IMDb: 6.9
- امتیاز Metacritic: 64%
- امتیاز Rotten Tomatoes: 73%
خلاصه داستان: در لندن اوایل قرن بیستم، «مود واتسون» زن جوانی است که در شرایط سخت کار می‌کند و با مشکلات خانوادگی دست و پنجه نرم می‌کند. او به‌طور ناخواسته وارد جنبش زنان برای حق رأی می‌شود و در مسیر مبارزه با نابرابری‌ها، با چالش‌های فراوانی روبه‌رو می‌شود.
جوایز مهم: بدون کسب جایزه و نامزدی برجسته‌ای.
معرفی-تحلیل: فیلم «Suffragette» با تمرکز بر زندگی یک زن کارگر در اوایل قرن بیستم، تصویری انسانی و ملموس از جنبش حقوق زنان ارائه می‌دهد. کری مولیگان با بازی خود، عمق احساسات و تحولات شخصیت «مود» را به خوبی به نمایش می‌گذارد. کارگردانی سارا گاورون با استفاده از نماهای مستندگونه، حس واقع‌گرایی را در فیلم تقویت کرده است. اگرچه فیلم در برخی نقدها به دلیل تمرکز بر یک شخصیت، از پیچیدگی‌های تاریخی جنبش زنان فاصله گرفته است، اما همچنان توانسته است پیامی درخور توجه درباره مبارزه برای برابری زنان منتقل کند.
۱۵. Mudbound (2017)
- کارگردان: دی ریس
- ستارگان: کری مولیگان، جیسون کلارک
- ژانر: درام، تاریخی، جنگی
- امتیاز IMDb: 7.4
- امتیاز Metacritic: 79%
- امتیاز Rotten Tomatoes: 97%
خلاصه داستان: داستان فیلم حول دو خانواده در می‌سی‌سی‌پی دهه ۱۹۴۰ می‌چرخد؛ یکی خانواده سفیدپوست و دیگری خانواده سیاه‌پوست. بازگشت سربازان جنگ جهانی دوم به خانه، تعارضات نژادی و طبقاتی را شدت می‌بخشد و زندگی همه را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
جوایز مهم: نامزد ۴ جایزه اسکار از جمله بهترین فیلم و بهترین بازیگر نقش مکمل زن (مری جین بلایج)؛ نامزد ۳ جایزه بفتا؛ برنده جایزه بهترین فیلم از جشنواره فیلم ساندنس
معرفی-تحلیل: فیلم «Mudbound» توانست نظر مثبت منتقدان را جلب کند و به عقیدۀ آنها این فیلم، تصویری غنی و چندلایه از نژادپرستی و تبعیض‌های اجتماعی در آمریکا در دهه ۴۰ میلادی ارائه می‌دهد. کری مولیگان با نقش‌آفرینی دقیق و مقتدر خود، به خوبی محدودیت‌ها و تضادهای شخصیتی زن سفیدپوستی را که در جامعه‌ای بسته و پرتنش زندگی می‌کند، به تصویر می‌کشد. منتقدان بر این باورند که کارگردانی دی ریس با روایتی آرام و پرجزئیات، به مخاطب فرصت می‌دهد تا در دل شخصیت‌ها و پیچیدگی‌های روابط نژادی و انسانی فرو رود. فیلم از نظر سینمایی از ترکیب رنگ، طراحی صحنه و بازی‌های بازیگران به خوبی بهره برده و با نگاهی به دور از شعارهای سطحی، به بررسی رنج‌ها و امیدهای انسان‌ها می‌پردازد.
Wildlife (2018) .۱۶
- کارگردان: پل دانو
- ستارگان: کری مولیگان، جیک جیلنهال، بیل کمپ
- ژانر: درام، خانوادگی
- امتیاز IMDb: 6.6
- امتیاز Metacritic: 79%
- امتیاز Rotten Tomatoes: 85%
خلاصه داستان: داستان فیلم حول یک خانواده جوان در مونتانا دهه ۱۹۷۰ می‌چرخد که پس از از دست دادن شغل پدر، روابط‌شان دچار تنش و فروپاشی می‌شود. «ژرالدین» (کری مولیگان) تلاش می‌کند کنترل خانواده را حفظ کند اما با بحران‌های عاطفی و خانوادگی دست و پنجه نرم می‌کند.
جوایز مهم: نامزد جایزه بهترین بازیگر زن در جشنواره فیلم ساندنس (کری مولیگان)، نامزد جایزه بهترین کارگردانی در جشنواره فیلم ساندنس (پل دانو)
معرفی-تحلیل: فیلم «Wildlife» نخستین کارگردانی پل دانو است و اثری قابل قبول است که با قاب‌بندی‌های زیبا، بازی‌های قدرتمند و مطرح کردن موضوعی مهم داستان فروپاشی یک خانواده را به شکلی انسانی و تأمل‌برانگیز به تصویر می‌کشد. بدون شک تماشای کری مولیگان و جیک جیلنهال در یک قاب در قالب یک درام خانوادگی لذتبخش است. همچنین فیلم با پرداخت به موضوعی خانوادگی و پیچیده، از لحاظ احساسی و دراماتیک هم قابل توجه است. با این حال، فیلم در پرداخت دقیق شخصیت‌ها و چینش اتفاقات در کنار یکدیگر چندان درخشان نیست و ضعف‌های متعددی دارد. اما فیلم خصوصا با پایان‌بندی خوب و به یادماندنی‌اش به اثری فراتر از فیلمی پاپ کورنی تبدیل می‌شود و تأثیری هر چند اندک روی ذهن شما خواهد گذاشت.
نمره نویسنده به فیلم: ۶ از ۱۰
۱۷. Promising Young Woman (2020)
- کارگردان: امی پولر
- ستارگان: کری مولیگان
- امتیاز IMDb: 7.5
- امتیاز Metacritic: 73%
- امتیاز Rotten Tomatoes: 90%
خلاصه داستان:
فیلم روایتگر داستان «کاساندرا» است که به دنبال انتقام از مردانی است که در گذشته باعث آسیب و سقوط زندگی‌اش شده‌اند. او با نقشه‌هایی پیچیده و گاهی شوکه‌کننده، مردانی را که به زنان آسیب زده‌اند، به دام می‌اندازد. داستان حول موضوعات عدالت، انتقام و پیامدهای خشونت علیه زنان می‌چرخد.
جوایز مهم:
نامزد ۵ جایزۀ اسکار در بخش‌های بهترین تدوین، بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین بازیگر نقش اصلی زن (کری مولیگان) و برندۀ اسکار بهترین فیلمنامۀ اورجینال؛ نامزد ۶ و برندۀ دو جایزۀ BAFTA (بهترین فیلم بریتانیایی و بهترین فیلمنامۀ اورجینال)؛ نامزد ۴ جایزۀ گلدن‌گلوب
معرفی-تحلیل:
فیلم Promising Young Woman به‌طور از نظر من نه یک فیلم فمینیستی بلکه یک اثر فمینیستی رادیکال است که به شکلی تند، اغراق‌آمیز و به‌شدت حق به جانب خشونت‌های جنسیتی علیه زنان می‌پردازد. در این فیلم، تقریبا تمامی مردان فیلم نماینده رفتارهای منفی و ظالمانه‌اند و زنان تنها قربانیانی هستند که از سوی مردان مورد تعرض قرار گرفته‌اند. در این بین کاراکتر کاساندرا به عنوان یک قهرمان معرفی می‌شود و قرار است تا انتقام سختی از مردان بگیرد. این رویکرد انتقام‌جویانه گاهی آن‌قدر تند و خشن است که می‌توان آن را نسخه‌ای جدی‌تر و خشن‌تر از فیلم «باربی» تصور کرد، جایی که زنان به‌شدت مهربان، زیبا و باهوش به تصویر کشیده می‌شدند و مردان به شکل کاراکترهایی با ویژگی‌های منفی.
البته فیلم از نظر روایت، بسیار سرگرم‌کننده و پرکشش است و بیننده را تا آخرین لحظه پای داستان نگه می‌دارد. پالت رنگی فیلم چشم‌نواز و مدرن است و کری مولیگان در نقش اصلی، بسیار جذاب به تصویر کشیده شده است و در میان آثار او متمایز است.
با این حال، فیلم اگرچه از منظر تکنیکی و داستان‌گویی قابل دفاع و قابل توجه است، اما از لحاظ محتوایی و ایدئولوژیکی، فیلمی جانب‌دارانه و حتی مردستیزانه است!
نمره نویسنده به فیلم: ۶ از ۱۰
۱۸. The Dig (2021)
- کارگردان: سایمون استون
- ستارگان: کری مولیگان، رالف فاینس، لیلی جیمز
- امتیاز IMDb: 7.1
- امتیاز Metacritic: 73%
- امتیاز Rotten Tomatoes: 91%
خلاصه داستان: فیلم روایتگر ماجرای واقعی کاوش‌های باستان‌شناسی در گودال باستانی ساوت‌اند در انگلستان در سال ۱۹۳۹ است. «بگیت» یک باستان‌شناس مشتاق، با حمایت «مارگارت اسکوبی»، زنی ثروتمند و صاحب زمین، به کندوکاو در محل باستانی می‌پردازد. این کشف باعث تغییر نگرش تاریخی درباره دوران آنگلوساکسون‌ها می‌شود. روابط انسانی، تعهد و ارزش‌های فرهنگی محور اصلی داستان‌اند.
جوایز مهم: نامزد ۵ جایزۀ BAFTA (از جمله بهترین فیلم بریتانیایی)
معرفی-تحلیل: The Dig فیلمی است آرام، دقیق و انسانی که برخلاف آثار اکشن، با ریتمی آرام به روابط میان شخصیت‌ها و تأثیر تاریخی کشف باستان‌شناسی می‌پردازد. کری مولیگان در نقش مارگارت اسکوبی، زنی مستقل و روشنفکر که پشت این پروژه قرار دارد، حضور قدرتمندی دارد و با بازی ظریفش وجهی دیگر به فیلم می‌افزاید. فیلم به لحاظ تصویری و فضاسازی، با مناظر زیبا و طراحی دقیق دوره تاریخی، مخاطب را به دنیایی متفاوت می‌برد و در عین حال، روایتگر تم‌های مربوط به میراث فرهنگی، مرگ و زندگی، و اهمیت شناخت گذشته است. در مجموع، The Dig اثری است که با وجود فضای ملایم و کمتر هیجان‌انگیز، ارزش تماشا و تأمل را دارد و نقش‌آفرینی کری مولیگان در آن، از دیگر اجراهای خوب این ستاره محسوب می‌شود.
She Said (2022) .۱۹
- کارگردان: ماریا شریدر
- ستارگان: کری مولیگان، زویی کازان، رید اسکات
- امتیاز IMDb: 7.3
امتیاز Metacritic: 74%
امتیاز Rotten Tomatoes: 88%
خلاصه داستان: فیلم داستان واقعی دو خبرنگار روزنامه نیویورک تایمز، «مگان توماس» (کری مولیگان) و «جودی هندرسون» (زویی کازان) را روایت می‌کند که با تحقیق و پیگیری‌های دقیق خود، پرده از رسوایی جنسی هاروی واینستین، تهیه‌کننده مشهور هالیوود، برمی‌دارند. این فیلم به چالش‌ها و خطراتی می‌پردازد که این دو زن در مسیر افشای حقیقت با آن مواجه می‌شوند و تأثیر گسترده افشاگری‌هایشان بر جنبش #MeToo را به تصویر می‌کشد.
جوایز مهم: نامزد ۲ جایزۀ BAFTA در بخش بهترین فیلمنامۀ اقتباسی و بهترین بازیگر نقش مکمل زن (کری مولیگان)؛ نامزد جایزه بهترین بازیگر نقش اصلی زن (کری مولیگان) در گلدن گلوب
معرفی-تحلیل: She Said فیلمی براساس مستندات است که به اهمیت شغل روزنامه‌نگاری و شجاعت زنان در مقابله با لابی‌های فساد در آمریکا و سوء استفاده‌های جنسی در هالیوود می‌پردازد. فیلم با اینکه از کلیشه‌های این سبک پیروی می‌کند و ممکن است بسیاری از افراد مخاطب آن نباشند (شباهت زیاد به فیلم Spotlight) اما اثری ارزشمند محسوب می‌شود. کری مولیگان در نقش مگان توماس، بازی بسیار دقیق و باورپذیری ارائه داده که جزو بهترین و طبیعی‌ترین نقش‌آفرینی‌های او طبقه‌بندی می‌شود و به راحتی میتواند همدلی مخاطب را برانگیزد. همچنین فیلم از منظر بصری، فیلم ساده و بدون زرق و برق است که این سادگی به انتقال پیام مهم فیلم کمک کرده است. یکی از نکات مهم دربارۀ فیلم هم این است که به خوبی میتواند فاصلۀ خود را با تبدیل شدن به اثری شعاری و بیانیه‌طور حفظ کند.
نمره نویسنده به فیلم: ۷ از ۱۰
۲۰. Saltburn (2023)
- کارگردان: امرالد فنل
- ستارگان: بری کیوگن، جیکوب الوردی، روزاموند پایک، آرچی ماداکوه، کری مولیگان
- امتیاز IMDb: 7.0
- امتیاز Metacritic: 61%
- امتیاز Rotten Tomatoes: 71%
خلاصه داستان: در سال ۲۰۰۶، دانشجوی بورسیه‌ای به نام «اولیور کوئیک» در دانشگاه آکسفورد با همکلاسی ثروتمند و محبوبی به نام «فلیکس کاتن» آشنا می‌شود. پس از مرگ ناگهانی پدر اولیور، فلیکس او را به عمارت خانوادگی‌شان در «سالترن» دعوت می‌کند. در این تابستان، اولیور وارد دنیای اشرافی و پر زرق و برق خانواده کاتن می‌شود و روابط پیچیده و تاریکی را تجربه می‌کند.
جوایز مهم: نامزد ۵ جایزۀ BAFTA در بخش بهترین بازیگر نقش اصلی مرد (بری کیوگن)، بهترین بازیگر نقش مکمل مرد (جیکوب الوردی)، بهترین بازیگر نقش مکمل زن (روزاموند پایک)، بهترین موسیقی متن و بهترین فیلم بریتانیایی؛ نامزد ۲ جایزۀ گلدن‌گلوب (بری کیوگن و روزاموند پایک)
معرفی-تحلیل: Saltburn فیلم عجیبی است که حتی صحبت دربارۀ آن هم کار سختی است! فیلمی که تلاش می‌کند در دل داستانی تاریک و سیاه با پیچیدگی‌های روانشناختی، مرزهای اخلاقی را به چالش بکشد. در عین حال فیلم هیچ خط قرمزی را بر نمی‌تابد و به همۀ آنها پشت می‌کند! مشکلی که با فیلم دارم این است که چنین صراحتی در نمایش تصویر دیگر شجاعانه و قابل دفاع نیست بلکه از حد خود فراتر رفته و به توهین تبدیل می‌شود؛ زیرا پیام فیلم به گونه‌ای نیست که نیاز به چنین روایت مشمئزکننده و زننده‌ای نیاز داشته باشد! با این حال فیلم Saltburn شما را به دل داستان می‌برد و به این راحتی‌ها اجازه سر خاراندن هم به شما نمی‌دهد! تقریبا تمامی بازی‌های فیلم قدرتمند و حتی جنون‌آسا هستند که در رأس آنها نقش آفرینی بری کیوگن دیوانه‌وار است! این نقش‌آفرینی‌های قدرتمند در کنار روایت خوش‌ریتم توانسته‌اند کشش و عمق لازم به شخصیت‌ها بدهند. در کل Saltburn از آن آثاری است که سخت بتوان آن را قضاوت کرد؛ نمی‌دانم از جذابیت‌های بصری و بازی‌های قدرتمندش بگویم یا از لجنزاری که کارگردان به شکلی توهین آمیز به تصویر کشیده است و به نوعی توهین به تماشاگر محسوب می‌شود!
نمره نویسنده به فیلم: ۵ از ۱۰
۲۱. Maestro (2023)
- کارگردان: بردلی کوپر
- ستارگان: بردلی کوپر، کری مولیگان
- ژانر: بیوگرافی
- امتیاز IMDb: 6.5
- امتیاز Metacritic: 77%
- امتیاز Rotten Tomatoes: 78%
خلاصه داستان: فیلم روایتگر زندگی و رابطه عاشقانه افسانه‌ای آهنگساز بزرگ، لئونارد برنشتاین، و همسرش فلیسیا مونرو برنشتاین است. داستان به بررسی پیچیدگی‌های زندگی شخصی و حرفه‌ای برنشتاین، چالش‌های عشق، هنر و شهرت در پس‌زمینه موسیقی کلاسیک می‌پردازد. کری مولیگان در نقش فلیسیا، زنی باهوش و پرشور، نقشی کلیدی در روایت دارد.
جوایز مهم: نامزد ۷ جایزۀ اسکار در بخش‌های بهترین فیلم، بهترین بازیگر نقش اصلی زن (کری مولیگان)، بهترین بازیگر نقش اصلی مرد (بردلی کوپر)، بهترین فیلمنامۀ اورجینال، بهترین فیلمبرداری، بهترین صدا، بهترین گریم؛ نامزد ۷ جایزۀ BAFTA (دقیقا در همان بخش‌ها)؛ نامزد ۴ جایزۀ گلدن‌گلوب
معرفی-تحلیل: «مایسترو» دومین فیلم بردلی کوپر در مقام کارگردان-بازیگر است که زندگی آهنگساز و رهبر ارکستر مشهور، لئونارد برنستاین، را روایت می‌کند. اگرچه فیلم از نظر بصری و گریم بسیار خوب عمل کرده اما فیلمنامه ضعیف است و با اینکه شاهد اثری در ژانر بیوگرافی هستیم حتی شخصیت‌پردازی خود لئونارد برنستاین هم ضعیف انجام شده و فیلم حتی در ارائۀ تصویری کلی از این شخصیت هم عاجز است! در حقیقت بردلی کوپر در این فیلم همه چیز را فدای هنری جلوه‌دادن می‌کند تا بتواند توجه جوایز را جلب کند که در این عرصه هم ناکام ماند و علیرغم نامزدی‌های فراوان در گلدن‌گلوب، بفتا و اسکار تمامی این مراسم‌ها را با دست خالی ترک کرد! بردلی کوپر در فیلم خودش حتی نقش‌آفرینی خوبی هم ندارد و در طول فیلم شاهد بازی اغراق‌آمیز (Over Act) این بازیگر هستیم! با اختلاف فاحشی ستارۀ فیلم و بزرگترین نقطه قوت آن کری مولیگان است که بازی درخشانی دارد و یک بار دیگر قدرت بازیگری خود را به رخ می‌کشد. معلوم نبود اگر فیلم «مایسترو» همین بازی درخشان مولیگان را هم نداشت به چه چیزی تبدیل می‌شد! شما می‌توانید نقد و بررسی کامل این فیلم را به قلم من از اینجا مطالعه کنید.
نمره من به فیلم: ۵ از ۱۰
۲۲. Spaceman (2024)
- کارگردان: یوهان رنک
- ستارگان: آدام سندلر، کری مولیگان، ایزابلا روسلینی، پل دانو (صدا)
- ژانر: علمی-تخیلی، درام
- امتیاز IMDb: 5.7
- امتیاز Metacritic: 55%
- امتیاز Rotten Tomatoes: 50%
خلاصه داستان: فیلم داستان فضانوردی به نام یاکوب پروچازکا، را روایت می‌کند که شش ماه در مأموریتی انفرادی در لبهٔ منظومهٔ شمسی به سر می‌برد تا به تحقیق دربارهٔ ابر غباری عجیب بپردازد. در چنین وضعیتی او خصوصا بعدِ از دست دادن همسر باردارش، لنکا، به شدت احساس تنهایی می‌کند و احساس می‌کند که دچار مشکلات روانی شده است. در این میان، موجودی شبیه به عنکبوت با توانایی‌های تلپاتیک به نام هانوش را در سفینۀ فضایی خود پیدا می‌کند…
جوایز مهم: بدون نامزدی و کسب جایزۀ قابل توجهی
تحلیل-معرفی: فیلم Spaceman اثری متفاوت در سبک خود محسوب می‌شود و سعی دارد برخلاف فیلم‌های هم‌رده‌اش که صرفا به نمایش کاوشی فضایی و هیجان‌انگیز (Thriller) می‌پردازند به مفاهیمی عمیق‌تر و دغدغه‌های انسانی بپردازد. فیلم در حقیقت به چالش انتخاب میان عشق و خانواده از یک سو و جاه‌طلبی و موفقیت شغلی از سوی دیگر می‌پردازد و در نهایت پاسخ به این پرسش داستان و محور اصلی فیلم را شکل می‌دهد. ایده بسیار جذاب و انسانی است اما متأسفانه روایت فیلم نتوانسته این ایده را سینما کند. در حقیق ضعف در ساختار داستان و روایت فیلم باعث شده که مخاطب نتواند چندان با شخصیت‌ها و بحران‌های درونی آنها ارتباط برقرار کند بنابراین حق مطلب ادا نمی‌شود. از طرفی فیلم در چارچوبی علمی-تخیلی و در سبک فیلم‌های فضایی (Space) ساخته شده است ولی به جز جلوه‌های ویژۀ خوب، ابدا نتوانسته در این زمینه موفق عمل کند و روایتی به شدت حوصله‌سربر و خسته‌کننده دارد. بنابراین Spaceman فیلمی هدر شده است که با وجود ایدۀ جذابش عملکردی بد در روایت دارد. اما اگر هر چیز این اثر فراموش‌شدنی باشد موسیقی متن پراحساس آن این گونه نیست. موسیقی متن مکس ریشتر یک قدم از خود فیلم جلوتر است و اگر روایت را در لابه‌لای نت‌های موزیک شنیدنی Reflected On Her Eyes جستجو کنید به حسّی به مراتب عمیق‌تر از این فیلم سینمایی می‌رسید.
نمره نویسنده به فیلم: ۵ از ۱۰
۲۳. The Ballad of Wallis Island (2025)
- کارگردان: جیمز گریفیث
- ستارگان: تام کی، تیم باسدن، کری مولیگان
- امتیاز IMDb: 7.3
- امتیاز Metacritic: 78%
- امتیاز Rotten Tomatoes: 98%
خلاصه داستان: چارلز مردی منزوی با رفتاری متمایز است که در جزیره‌ای دورافتاده به نام والیس زندگی می‌کند. او سال‌های سال است که به شکلی جنون‌آسا طرفدار یک گروه موسیقی Folk Song در انگلستان است. بنابراین او تصمیم می‌گیرد با دعوت از گروه موسیقی مورد علاقه‌اش (مک‌گوایر – مورتیمر) برای اجرا در این جزیرۀ دورافتاده، خاطره‌ای ماندگار برای خود رقم بزند. حال در این طبیعت بکر، تنش‌های قدیمی، احساسات سرکوب شده و خاطرات گذشته دوباره زنده می‌شوند…
جوایز مهم: به تازگی اکران شده است و میتواند در فصل جوایز مورد توجه قرار بگیرد.
معرفی-تحلیل: در کارنامۀ کاری جذاب و متنوع کری مولیگان، جای یک فیلم حال‌خوب‌کن کمدی-درام خالی بود که فیلم The Ballad of Wallis Island به خوبی این جای خالی را پر کرد. این فیلم که نسخۀ تکمیل‌شده و توسعه یافتۀ فیلم کوتاهی است، در دل طبیعت بریتانیا (ولز) داستانی ساده، دوست‌داشتنی و گرم را ارائه می‌کند. فیلمی با دیالوگ‌های تمیز و کار شده، کمدی محترمانۀ بامزه، نقش‌آفرینی‌های قدرتمند هر سه بازیگر اصلی (تام باسدن، تیم کِی و کری مولیگان) و یک کارگردانی شسته‌رفته. فیلمی که با گذشت حدود نیمی از سال ۲۰۲۵، یکی از بهترین آثار امسال لقب می‌گیرد و تماشایش لذتبخش است. شما می‌توانید در صورت تمایل، نقد و بررسی کامل این اثر را به قلم من از اینجا مطالعه کنید.
نمره نویسنده به فیلم: ۷ از ۱۰
| نام فیلم | سال ساخت | کارگردان | ژانر | نمرۀ IMDb | نقش |
|---|---|---|---|---|---|
| Pride & Prejudice | ۲۰۰۵ | جو رایت | درام، عاشقانه، تاریخی | ۷.۴ | کیتی بِنِت |
| When Did You Last See Your Father? | ۲۰۰۷ | آناند تاکر | بیوگرافی، درام | ۶.۸ | ریچل |
| The Greatest | ۲۰۰۹ | شانا فسته | درام، عاشقانه | ۶.۶ | رز |
| An Education | ۲۰۰۹ | لونه شرفیگ | درام، بلوغ | ۷.۲ | جنی |
| Public Enemies | ۲۰۰۹ | مایکل مان | بیوگرافی، جنایی، درام | ۶.۹ | کَرول اسلِیمن |
| Brothers | ۲۰۰۹ | جیم شریدن | درام، جنگ | ۷.۱ | کسی ویلیس |
| Wall Street: Money Never Sleeps | ۲۰۱۰ | الیور استون | درام | ۶.۲ | وینی گکو |
| Never Let Me Go | ۲۰۱۰ | مارک رومانک | درام، عاشقانه | ۷.۱ | کثی |
| Drive | ۲۰۱۱ | نیکولاس ویندینگ رفن | درام، جنایی | ۷.۸ | آیرن |
| Shame | ۲۰۱۱ | استیو مک‌کوئین | درام، روانشناختی | ۷.۲ | سیسی |
| The Great Gatsby | ۲۰۱۳ | باز لورمان | عاشقانه، درام | ۷.۲ | دیزی بوچانان |
| Inside Llewyn Davis | ۲۰۱۳ | برادران کوئن | درام، کمدی، موسیقی | ۷.۴ | جین |
| Far From the Madding Crowd | ۲۰۱۵ | توماس وینتربرگ | درام، عاشقانه، تاریخی | ۷.۱ | بثشبا ایوردین |
| Suffragette | ۲۰۱۵ | سارا گاورون | درام، تاریخی | ۶.۹ | ماد واتس |
| Mudbound | ۲۰۱۷ | دی ریس | درام، جنگی | ۷.۴ | لورا مک‌آلن |
| Wildlife | ۲۰۱۸ | پل دانو | درام | ۶.۸ | جنت برینسون |
| Promising Young Woman | ۲۰۲۰ | امی پولر | جنایی، تریلر، درام، رازآلود | ۷.۵ | کاساندرا |
| The Dig | ۲۰۲۱ | سایمون استون | بیوگرافی، درام، تاریخی | ۷.۱ | ادیث پرتی |
| She Said | ۲۰۲۲ | ماریا شریدر | سیاسی، درام | ۷.۳ | مگان توهی |
| Saltburn | ۲۰۲۳ | امرالد فنل | تریلر، جنایی، درام | ۷.۰ | پاملا |
| Maestro | ۲۰۲۳ | بردلی کوپر | بیوگرافی، درام، موسیقی | ۶.۵ | فلیشیا مونته‌آلگره |
| Spaceman | ۲۰۲۴ | یوهان رنک | علمی-تخیلی، درام، عاشقانه، ماجراجویی | ۵.۷ | لنکا |
| The Ballad of Wallis Island | ۲۰۲۵ | جیمز گریفیث | درام، کمدی، موسیقی | ۷.۴ | نل مورتیمر |
*این مقاله در روز تولد کری مولیگان (۷ خرداد ۱۴۰۴) تقریباََ آماده شده بود اما برای آماده‌سازی کامل و تبدیل شدن به مقاله‌ای جامع، تا امروز به طول انجامید.
**در این مقاله سریال‌ها و فیلم‌های تلویزیونی لحاظ نشده است.
